Historia Od czasów niepamiętnych rasa ta rozwijała się w górach Estrela; jej prawdziwe pochodzenie ginie w mrokach czasu. Niemniej jednak można ją uważać za jedną z najstarszych ras Półwyspu Iberyjskiego. Psy te występują od podnóża gór do wysokości 2000 metrów; tak wysoko spotyka sie je zwłaszcza latem, po zejściu śniegów, gdy górskie łąki są soczyste i zielone, podczas gdy te niżej położone dawno wyschły. Zalety psów z Estrela spowodowały, że począwszy od drugiej połowy XX wieku zdobywają one uznanie na całym świecie. Wygląd Rosły molos typu mastyfa, występuje w dwóch odmianach sierści: długiej i krótkiej. Masywny, wiejskiego stylu, o imponującym wyglądzie i szybkich ruchach. Charakteryzuje się wyrazistym, bystrym i łagodnym spojrzeniem, i harmonijną budową - cechy te właściwe były tej rasie od Gruba, gęsta, dość twarda , ale nie przesadnie szorstka, przypomina sierść kozią. Podszerstek krótki, miękki, obfity i zwarty, zwykle jaśniejszy od włosa okrywowego. Odmiana długowłosa : Włos okrywowy prosty lub lekko falisty, zróżnicowany na poszczególnych partiach ciała. Krótki i gęsty na kończynach poniżej łokci i stawów skokowych, a także na głowie i uszach, gdzie jest coraz krótszy i delikatniejszy od podstawy do czubka ucha. Na ogonie dłuższy, krzaczasty, gęsty i tworzy pióro. Wokół szyi tworzy kryzę, na udach obfite portki, a na tylnej stronie przednich nóg – pióra. Odmiana krótkowłosa: Włos krótki, jednakowy na całym tułowiu, trochę krótszy tylko na głowie i kończynach, nie tworzy i uznawane za typowe są następujące umaszczenia: Jednolite: żółte, płowe i szare w różnych odcieniach. Wilczaste: nalot różnych odcieni na tle żółtym, płowym i szarym. Pręgowane: na tle żółtym, płowym lub szarym z czarniawym pręgowaniem. Typowa jest ciemna maska. Białe znaczenia dopuszczalne jedynie na końcach palców, na spodzie szyi i klatce piersiowej. Temperament Nierozłączny towarzysz pasterza i oddany stróż stad, odważnie broni ich przed drapieżnikami i złodziejami. Wspaniały stróż domu i obejścia, nie dowierza obcym, wobec właściciela łagodny. Tresura Brak danych Ćwiczenia Brak danych Warunki życia Brak danych Funkcje

Pies z Kanaanu należy do jednej z najstarszych ras psów. Ten pochodzący z Izraela dziki pies służył żołnierzom w czasie II wojny światowej do wykrywania min i poszukiwania rannych. Silne więzi stadne jego przodków sprawiają, że jest gotów z poświęceniem bronić członków swojej rodziny. Dowiedz się, jaki jest i jak wygląda pies z Kanaanu. Canaan dog – podstawowe informacje Grupa 5 FCI (szpice i psy ras pierwotnych), sekcja 6 (psy ras pierwotnych; bez prób pracy) Długość życia 12–15 lat Charakter spokojny, nieufny wobec obcych, niezależny, terytorialny, inteligentny Rozmiar pies: masa ciała: 20–25 kg, wzrost: 51–61 cm suka: masa ciała: 18–20,5 kg, wzrost: 48–58 cm Sierść krótka lub średniej długości, podszerstek miękki i obfity Kraj pochodzenia Izrael Canaan dog – odrobina historii Pochodzący z Izraela canaan dog to prymitywna rasa psów, która została nieznacznie przekształcona przez człowieka. W jaskiniach liczących ponad 7 tys. lat, znajdujących się na południe od Tel Awiwu, archeolodzy znaleźli szkielety 700 psów z V wieku identycznych z tymi, jakie mają współczesne psy kananejskie. Pies z Kanaan jest potomkiem dzikich psów (pariasów) żyjących kiedyś na Bliskim Wschodzie. Fragmenty biblijne sprzed 3000 lat wspominają o psach, które opiekowały się stadami i obozami w regionie Kanaan. Podobizna psa kananejskiego widnieje również na malowidłach jaskini Synaj z 2000 roku Najstarsza z ras pariasów przetrwała w tym rejonie powstanie trzech wielkich religii, panowanie Rzymian, wyprawy krzyżowe i niezliczone wojny. Od wieków jej przedstawiciele służyli miejscowej ludności jako psy pasterskie i stróżujące. W latach 30. ubiegłego stulecia przestały być jedynie ciekawym reliktem minionych czasów. Jednym z celów rodzącego się właśnie państwa żydowskiego było sprowadzenie sprawnego, dzielnego i zdrowego psa, przystosowanego do życia w trudnych warunkach, który mógłby służyć w armii. Zadanie to powierzono profesor Rudolfinie Menzel z Wiednia, znanej ze swych prac nad psim behawiorem. Jako specjalistka w dziedzinie kynologii szybko zdała sobie sprawę, że europejskie rasy psów używane zwykle przez wojsko nie zdadzą egzaminu w tak trudnych warunkach klimatycznych. Postanowiła więc przyjrzeć się psom pariasom, używanym przez żyjących na pustyni Beduinów. Dzikie czworonogi doskonale sprawdziły się jako psy wartownicze, poszukujące rannych i wykrywające miny. Do dziś psy z Kanaanu służą w izraelskiej armii. Rola Rudolfiny Menzel była kluczowa w rozpoznaniu i ochronie rasy. To właśnie ona napisała pierwszy wzorzec w 1953 roku. Dzięki jej wysiłkom udało się zebrać sporą liczbę zwierząt i rozpocząć program hodowlany, w który aktywnie włączyła się później amerykańska kynolog i znana hodowczyni Myrna Shiboleth. W swojej hodowli Shaar Hagai kontynuuje dzieło profesor Menzel po dziś dzień. W latach 60. canaan dog został przewieziony do Stanów Zjednoczonych, Włoch i Wielkiej Brytanii. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna uznała standard rasy w 1966 roku. Canaan dog – wygląd Pies z Kanaanu jest czworonogiem średniej wielkości, o mocnej i zrównoważonej budowie ciała. Ma smukłą, muskularną sylwetkę. Masa ciała wynosi od 18 do 25 kg, a wysokość od 48 do 61 cm. Samce są zdecydowanie cięższe i większe od suk. Głowa: proporcjonalna, średniej długości, w kształcie tępego klina, czaszka nieco spłaszczona, stop płytki, kufa mocna, nos czarny. Uszy: stojące, nisko osadzone, umiarkowanej wielkości. Oczy: ciemne, w kształcie migdała, nieco skośne. Tułów: kwadratowy, grzbiet prosty, kłąb mocno zaznaczony, lędźwie umięśnione, klatka piersiowa głęboka, niezbyt szeroka, żebra dobrze wysklepione, brzuch podkasany. Ogon: wysoko osadzony, noszony zwinięty nad grzbietem. Umaszczenie: od piaskowego po rudobrązowe, białe, czarne, cętkowane, z maską lub bez mogą występować białe znaczenia. Szata: włos okrywowy krótki lub średniej wielkości, prosty, szorstki; podszerstek obfity, miękki, przylegający. Sierść zapewnia dobrą ochronę zarówno przed upałem, jak i zimnem oraz deszczem. Canaan dog – charakter Pochodzenie psa z Kanaanu znacząco wpływa na jego charakter. Cechuje go bardzo silny instynkt obronny i terytorialność. Pozostaje zawsze w stanie czujności i gotowości. To bardzo opiekuńczy pies, który przywiązuje się do opiekuna i będzie gotowy do obrony rodziny w razie zagrożenia. Swoją nieufność wobec obcych wyraża głośnym szczekaniem. Nie zaatakuje jednak bez powodu. Jeśli ufa swoim opiekunom, nie będzie miał problemu z gośćmi w domu czy obcymi na neutralnym terenie. Może natomiast być agresywny, gdy podczas nieobecności rodziny w domu zauważy intruza na swoim terenie (człowieka czy zwierzę). Pies z Kanaanu jest umiarkowanie aktywny – odnajdzie się w domu, gdzie opiekunowie uprawiają sporty, ale też wystarczą mu długie spacery, podczas których będzie mógł się wybiegać. Doskonale sprawdzi się w psich sportach typu agility czy flyball. Jest bardzo wesołym i energicznym psem, potrafi biegać szybko i błyskawicznie zmieniać kierunek. Psy z Kanaanu są bardzo silnie związane ze stadem, dlatego największą karą dla tego czworonoga jest samotność. Znosi ją bardzo źle i nie może być pozostawiony w domu przez większą część dnia. Nie będzie chodził wszędzie za opiekunem, ale lubi wiedzieć, że jest w pobliżu. Znudzony może przekopać cały ogród. Jest bardzo inteligentny i niezależny. Nie tak chętny do szkolenia, jak inne rasy. Musi mieć z nauki jakieś korzyści, dlatego uczy się chętnie i szybko, ale tylko metodą pozytywnych wzmocnień. Warto rozpocząć szkolenie od wczesnych miesięcy życia i często je urozmaicać oraz wprowadzić do nich element zabawy. Ćwiczenia posłuszeństwa będą go po prostu nudzić. Canaan dog nie jest skłonny do ucieczek, ponieważ ma silnie rozwinięty instynkt terytorialny, co sprawia, że zwykle nie oddala się daleko od domu. Wymaga starannej i wczesnej socjalizacji, która pomaga mu w akceptacji dzieci i innych zwierząt w domostwie. Canaan dog – dla kogo? Canaan dog potrzebuje cierpliwego i łagodnego opiekuna. Czworonóg jest bardzo wrażliwy i nie lubi, gdy się na niego krzyczy. Nerwowe reakcje opiekuna mogą pogłębić nieufność psa. Rasa nadaje się dla osób, które będą konsekwentne, ale uszanują też niezależność zwierzęcia. Pies z Kanaanu lubi zabawę, dlatego dobrze dogada się z dziećmi, pod warunkiem, że będą odnosić się do niego z szacunkiem. Wobec obcych jest nieufny i podejrzliwy. Jego spokojny i serdeczny charakter czyni go doskonałym psem do towarzystwa. Czworonóg będzie szczęśliwy w dużym domu z ogrodzeniem. Jest psem, który potrzebuje przestrzeni, dlatego nie będzie mu wygodnie w małym mieszkaniu w mieście. Silny instynkt łowiecki sprawia, że może być agresywny wobec małych zwierząt, nie lubi też innych psów, gdy te naruszają jego teren. Akceptuje je tylko wtedy, gdy jest z nimi wychowywany. Canaan dog będzie odpowiednim psem dla opiekunów aktywnych fizycznie, zwłaszcza tych uprawiających sporty. Canaan dog – cena Psy z Kanaanu to bardzo rzadka rasa. Szacuje się, że na całym świecie jest od 2 do 3 tys. osobników. W Polsce istnieje tylko jedna zarejestrowana hodowla tej rasy. Cena szczenięcia wynosi od 700 do 1000 euro (3100–4500 zł). Na jego cenę składają się: opieka weterynaryjna nad suką w czasie ciąży, opieka nad szczeniętami po urodzeniu, odpowiednia dieta i czas opiekunów poświęcony treningowi oraz socjalizacji szczeniąt. Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, wybierz hodowlę prowadzoną przez profesjonalistów, która jest zarejestrowana w Międzynarodowej Federacji Kynologicznej. Canaan dog – pielęgnacja Pielęgnacja psa z Kanaanu jest bardzo łatwa. Zaleca się czesanie psa przynajmniej raz w tygodniu. Jak większość ras, pies kananejski linieje dwa razy do roku. Należy wtedy zwiększyć częstotliwość szczotkowania nawet do dwóch razy dziennie. Obowiązkowe są regularne kontrole u lekarza weterynarii, sprawdzanie czystości uszu i oczu. Przycinanie pazurów można ograniczyć – psy z Kanaanu mają tendencję do kopania dziur w ziemi, dzięki czemu naturalnie ścierają pazury. Należy pamiętać też o szczotkowaniu zębów czworonoga, aby uniknąć problemów z kamieniem nazębnym. Kąpiele zalecane są kilka razy w roku lub przy znaczącym zabrudzeniu sierści. Canaan dog – żywienie Potrzeby żywieniowe psów z Kanaanu nie różnią się znacząco od potrzeb innych czworonogów. Jak w przypadku każdej rasy, rodzaj pokarmu i jego ilość należy dostosować do wieku oraz aktywności fizycznej zwierzęcia. Pełnoporcjowy pokarm trzeba podzielić na 2-3 dawki podawane o tych samych porach w ciągu dnia. Oczywiście należy także pamiętać o zapewnieniu zwierzęciu stałego dostępu do świeżej i czystej wody. Canaan dog – zdrowie Canaan dog to mocna, odporna i zdrowa rasa przystosowana do życia w ekstremalnych warunkach. Psy z Kanaanu żyją średnio 12–15 lat. Mają predyspozycje do pewnych schorzeń, takich jak: – dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, – zwichnięcie rzepki, – postępujący zanik siatkówki (PRA), – ektopia jąder, – mielopatia degeneracyjna (DM). Canaan dog – ciekawostki – W Izraelu pies z Kanaanu jest uznawany za symbol kraju. – Pies kananejski jest bardzo rzadką rasą. Szacuje się, że na całym świecie istnieje od 2 do 3 tys. osobników (w tym większość w Europie i Ameryce Północnej). – Najbardziej znanym psem z Kanaanu jest Friday, którego opiekunem w latach 90. był John F. Kennedy Jr. – Psy z Kanaanu do dziś żyją dziko na pustyni Negew w Izraelu. – Canaan dog ma najtwardsze ze wszystkich psów i odporne na skaleczenia opuszki łap. – Sibercaan jest obecnie jedyną uznaną hybrydą ras canaan dog z siberian husky. Canaan dog – przykładowe imiona Przykładowe imiona dla psa z Kanaanu: Selim, Aron, Ariel, Baltazar, Gabriel, Axel, Bingo, Mohito, Morgan. Przykładowe imiona dla suki z Kanaanu: Pestka, Leila, Diana, Klara, Ora, Saba, Fiona, Trufla, Zola. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena 5 / 5. Liczba głosów 5 Brak głosów. Oceń artykuł!

Opis: Hodowla Mały miś to chow chow roku 2005 odnotowano po raz pierwszy w Polce cały miot białych szczeniąt chow chow , z którego bardzo dumna jest hodowla Mały miś. Zeszłoroczne białe maluchy już odnoszą sukcesy na naszych wystawach. Opis: hodowla głównie zaangażowana w podniesienie jakości Parson Russell Terriera w Polsce i wypromowaniu rasy Border Terrier,okazjonalnie szczenięta Beauceron Opis: W hodowli znajduje się sprawdzony reproduktor MONTE CARMELLO z Tangulskiej Góry oraz suka hodowlana. Okazjonalnie posiadamy szczenięta na sprzedaż. Dogodne warunki krycia. Opis: Hodowla mastifa neapolitańskiego powstała z miłości do rasy. Szczenięta z naszej hodowli wychowywane są w pełnej rodzinie, otoczone miłością. Opis: Witam, Nazywam się Katarzyna Błaszkowska i prowadzę hodowlę psów rasy dog dogi o umaszczeniu:czarne,arlekiny,pręgowane. W przyszłości rozszerzymy hodowlę o dogi importowane psy z Francji i Rosji. Opis: W hodowli przebywają obecnie dwa młode wyżły niemieckie krótkowłose-pies o czeskim rodowodzie po użytkowych rodzicach AMADEUSZ East-Point oraz suczka importowana z Węgier, posiadająca w rodowodzie 2 1 (ojciec zwyciezca niem... Opis: Hodowla Krzyk uwielbienia zaprasza Opis: Posiadamy 3 suki hodowlane /w tym jedna z tytułem Championa Polski/ i 1 reproduktora rasy golden retriever oraz 2 azjatki /w tym jedna z tytułąmi Młodzieżowy Champion Polski i Champion POlski/. Bardzo dbamy o prawidłowy charakter i eksterier naszyc... Opis: Nasza domowa hodowla rasy Cavalier King Charles Spaniel założona została w roku 2008, jednak możemy śmiało napisać, iż psy towarzyszą nam przez całe życie. Kiedy znaleźliśmy wymarzoną rasę, postanowiliśmy przyczynić się do jej uszlache... Opis: domowa hodowla dużego szwajcarskiego psa pasterskiego Opis: Domowa hodowla psów rasy bullmastiff. Opis: Hodowla małych gończych gaskońskich i posokowców bawarskich. Więcej informacji na stronie: Opis: Domowa hodowla psów rasy Alaskan Malamute. Opis: Domowa hodowla wyżła weimarskiego informacji na stronie hodowli. Opis: Hodowla psów rasy Duży Szwajcarski Pies Pasterski. Zapraszamy do odwiedzenia naszej strony internetowej gdzie bliżej zapoznasz się z rasą Duży Szwajcarski Pies Pasterski, najdziesz szereg zdjęć i informacji na temat szwajc... Opis: Hodowla Owczarków Niemieckich Długowlosych "Wolf Lake"

[quote name='daśka']Chciałbym zapytać,na ile zgodne z innymi psami są PPG? Chciałabym mieć suczkę tej rasy,ale u mnie w domu zawszy jest kilka odpowiednia socjalizacja pozwala w późniejszym czasie nie wykazywać agresji wobec innych zwierząt,czy uważasz,że pirenejczyki mogą "współistnieć" z masifami pirenejskimi?[/QUOTE] Może najpierw odpowiem biorąc pod uwagę mojego Berga :) Oprócz niego mamy w domu dwie kotki i nigdy nie było najmniejszych problemów z agresją. Wykazuje nimi zainteresowanie, goni je, ale wyłącznie po to, by się z nimi bawić. Jednak na tej podstawie nie wysunę żadnych uogólnień, bowiem Berg nie wykazuje najmniejszej agresji wobec ludzi i zwierząt, taki ma po prostu charakter. Bywały sytuacje, gdy inne psy były wobec niego agresywne, na jednej z wystaw zaatakował go podhalańczyk, nie zareagował. Generalnie ma bardzo wysoki próg pobudliwości. Jak pewnie wiesz :) pirenejczyki to nie są psy tak plastyczne jak np. owczarki, wykazują dużą dozę samodzielności, bywają uparte, trzeba działać z nimi zdecydowanie i konsekwentnie, zresztą jeśli posiadasz Mastify Pirenejskie, masz pewnie duże doświadczenie z rasami olbrzymimi.:) Trzeba stwierdzić, że pireneje przede wszystkim są szalenie inteligentne. Nie podejrzewam, by jakikolwiek pirenejczyk wykazywał agresję bez konkretnego powodu. Biorąc pod uwagę wszystko to co napisałam, osobiście uważam, że z powodzeniem możesz dołączyć pirenejkę do Twojego stada :). Z samcem, który miałby współistnieć z drugim samcem pewnie byłoby ciężko, chyba nie podjęłabym tego ryzyka, ale suczki są jednak delikatniejsze i odpowiednia socjalizacja na pewno przyniesie skutek.:) Jeżeli chodzi i współstnienie z mastifami pirenejskimi, cóż nie mam tu doświadczenia, nic stwierdzić na pewno nie mogę,jednak znam przynajmniej kilka osób, które posiadają psy obu tych ras. Wiem też o pirenejach, które żyją wraz z berneńczykami, leonbergerami, psami górskimi z Estrela, owczarkami niemieckimi. Generalnie szkoda, że Asia, właścicielka hodowli Oras nie zagląda tu ostatnio, ona z całą pewnością miałaby dla Ciebie wiele cennych rad, wraz z Pirenejczykami hoduje Landseery.

Początki tej rasy sięgają prawie 2000 lat wstecz. Pies górski z Estrela to rasa typowo pasterska, która znakomicie sprawdza się w roli stróża stada zwierząt hodowlanych zagrażającymi im drapieżnikami. Ponadto psy te znakomicie chronią członków swojej rodziny. A jednocześnie są wobec nich bardzo łagodne i w stu procentach górski z Estrela jest rasą pochodzącą z Półwyspu Iberyjskiego. To także jedna z niewielu odmian tych zwierząt, która została wyhodowana wyłącznie na terenie chociaż pies górski z Estrela może na pierwszy rzut oka to przypominać hiszpańskiego mastifa, to jednak ma pewne cechy, które czynią go naprawdę wyjątkowym przedstawicielem tego gatunku zwierząt. Poświęć kilka minut na lekturę naszego dzisiejszego artykułu, jeśli chciałbyś dowiedzieć się czegoś więcej o tej wspaniałej rasie psów. Zapraszamy!Pies górski z Estrela – jak jest jego historia?Początki tej rasy sięgają prawie 2000 lat wstecz. Pies górski z Estrela to rasa typowo pasterska, która znakomicie sprawdza się w roli stróża stada zwierząt hodowlanych zagrażającymi im drapieżnikami. Ponadto psy te znakomicie chronią członków swojej rodziny. A jednocześnie są wobec nich bardzo łagodne i w stu procentach jak to ma miejsce w przypadku wielu ras z grupy molosów, tak i tutaj nie wiadomo tak do końca, kiedy i jak powstał pies górski z Estrela. Ludzie wierzą, że – podobnie jak inne psy pracujące wywodzące się z regionów górskich – także i ta chętna do ciężkiej pracy rasa zwierząt zamieszkiwała wspólnie z osadnikami na tym właśnie obszarze górskim Serra da Estrela zlokalizowanym na Półwyspie to prawda, to najprawdopodobniej pies górski z Estrela mieszkał z ludźmi z plemienia Wizygotów już ponad dwa tysiące lat temu. W tej konkretnej epoce historycznej zwierzęta te pracowały jako przewodnicy i chroniły zwierzęta gospodarskie przed wilkami, złodziejami i innymi zagrożeniami, jakich mnóstwo można było napotkać w sama nazwa wskazuje, rasa ta pochodzi z gór Serra da Estrela, które znajdują się w środkowym regionie Portugalii. Po uznaniu tej odmiany za osobną rasę w pierwszej połowie XX wieku, ludzie zaczęli traktować te zwierzęta także jako psy rodzinne. Szczególną popularność zyskały sobie one na terenie Wielkiej górski z Estrela i jego najważniejsze cechy charakterystycznePies górski z Estrela to duże zwierzę należący do grupy molosów. Ta rasa cechuje się doskonale widocznym dymorfizmem płciowym. Oznacza to, że zarówno psy, jak i suki są praktycznie rzecz biorąc tej samej wielkości. Liczą sobie bowiem między 60 a 70 cm wzrostu w kłębie, ale przy tym bardzo się od siebie różnią pod względem masy są o wiele bardziej umięśnione i mogą ważyć nawet do 60 kilogramów. Z kolei suki są o wiele lżejsze. Ich waga ciała praktycznie nigdy nie przekracza 40 jak wiele innych ras zwierząt górskich, tak samo i pies górski z Estrela jest zwierzęciem o proporcjonalnym, muskularnym i zwartym tułowiu. Istnieją dwie odmiany tego psa: krótkowłosa i obu przypadkach dostępne umaszczenie jego sierści jest takie samo. Może być ono złotawe (zwane także „królewskim lwim”) lub żółte na całym ciele z charakterystycznymi czarnymi plamami obejmującymi pysk i uszy zwierzęcia. Źródło grafiki: tych psów są duże, ale mają przyjazny i inteligentny wyraz pysków. Ich uszy są trójkątne i opadają nieco na boki. Pysk tego psa jest prosty i nieco szerszy u podstawy. Ale jednocześnie nie jest ani spiczasty, ani też górski z Esltrela ma proste, mocne nogi, a ich klatka piersiowa nie jest tak szeroka, jak w przypadku innych podobnych do niego odmian molosów. Z kolei ogon tego zwierzęcia jest prosty z tendencją do zwisanie nieco w dół. Natomiast gdy pies górski z Estrela staje się czymś zaniepokojony, jego ogon może podnieść się do poziomu tworząc przedłużenie linii tego zwierzęciaPies górski z Estrela cechuje się osobowością i charakterem typowym dla zwierząt żyjących w górach. Jest bardzo silnie terytorialny i chroni swoją rodzinę przed obcymi ludźmi oraz zwierzętami. Dzieje się tak, ponieważ są to zwierzęta nad wyraz nieufne wobec ludzi, których nie znają. Ale jednocześnie są bardzo przyjazne, posłuszne i wręcz serdeczne wobec tych, których lubią i to także inteligentne i odważne psy. Ta ich cecha sprawia, że wszelkiego rodzaju szkolenie tych zwierząt jest proste i szybkie. Wszystko sprowadza się jedynie do tego, by pies miał poczucie bycia tego zwierzęcia powinien opierać się na efekcie pozytywnego wzmocnienia. Te psy są zawsze bardzo uważne i w naturalny sposób posłuszne. Jednak musisz pamiętać także o tym że pies górski z Estrela cechuje się także niezależną osobowością. A to może niekiedy powodować drobne problemy wychowawcze. Źródło grafiki: górski z Estrela został wyhodowany przede wszystkim z myślą o zapewnieniu ochrony zwierząt żyjących stadnie w górach. To sprawia, że jest energicznym psem, który ma znakomite zdolności fizyczne i umysłowe. Można ponadto dodatkowo jeszcze je to było przeznaczone początkowo do życia w środowisku typowo górskim lub wiejskim. A to oznacza, że jeśli rasie tej brakuje odpowiedniej dawki aktywności fizycznej lub stymulacji umysłowej, mogą zacząć źle się zachowywać i przejawiać zachowania o charakterze i pielęgnacja psa górskiego z EstrelaNa całe szczęście ta rasa psów nie cierpi na żadne typowe choroby genetyczne. Jednak ze względu na ich rozmiar i zdolność do ciężkiej pracy, zwierzęta te podatne na innego rodzaju schorzenia. Do najważniejszych z nich należą następujące problemy zdrowotne: Duże psy mają często problemy ze stawami i kośćmi. Typowymi dolegliwościami i schorzeniami są u nich dysplazja stawu biodrowego lub skręt żołądka oraz jelit. Jedynym sposobem uzyskania właściwej diagnozy i leczenia w takim przypadku jest udanie się ze zwierzęciem do weterynarza. Ponieważ rasa ta uwielbia przebywać w otoczeniu dzikiej przyrody, ważne jest, aby regularnie takie zwierzę pielęgnować, zarówno w ujęciu zewnętrznym, jak i wewnętrznym. Oznacza to po prostu zwracanie uwagi na wszelkiego rodzaju pasożyty jelitowe. Ponadto należy też regularnie sprawdzać ich futro pod kątem obecności pcheł i innych pasożytów, które mogą powodować poważne choroby. Źródło grafiki: względu na kształt uszu tych psów zazwyczaj gromadzą się w nich wilgoć i grzyby, co może powodować dodatkowe infekcje. Co więcej, ponieważ zwierzęta spędzają tak dużo czasu w otoczeniu natury, zazwyczaj przyczepiają się do ich uszu różnego rodzaju ciernie i gałązki. Dlatego też warto regularnie sprawdzać uszy swojego pupila oraz całe sierści tego wspaniałego psaPies górski z Estrela ma gęstą sierść o dwóch warstwach. Pod żadnym pozorem nie zalecamy jej przycinania w okresie letnim, nawet jeśli Twój czworonożny przyjaciel należy do odmiany długowłosej. Jego sierść tworzy naturalną, gęstą warstwę ochronną przed zarówno ciepłem, jak i górski z Estrela to ogólnie rzecz biorąc molos o przyjaznej i pełnej lojalni osobowości. Od wielu wieków skutecznie zapewnia on ochronę zwierzętom hodowlanym w Portugalii. W ostatnich dziesięcioleciach okazało się także, że jest on znakomitym psem może Cię zainteresować ...

RasaLokalizacjaPłećCenaFiltryPlanowane miotyRodzice championiRodzice przebadaniGwarancja hodowcyHodowca z własnym profilemPrzykro nam, nie znaleziono żadnych rezultatówNa Wuff wszystkie szczenięta na sprzedaż pochodzą od doświadczonych hodowców, którzy skupiają się na trzech filarach jakości, zdrowiu i miłości do swoich nie możesz znaleźć tutaj wymarzonego szczeniaka, przejrzyj naszą listę hodowców i skontaktuj się z którymkolwiek z Pies górski z Estrela hodowców, z którymi mamy zaszczyt ODPOWIEDZIALNYCH HODOWCÓW PIES GÓRSKI Z ESTRELA SZCZENIĄT I PSÓW BLISKO CIEBIEZnalezienie Pies górski z Estrela szczeniaka na sprzedaż blisko Ciebie może być Twoim priorytetem, ale nie oznacza, że jest to najlepszy wybór. Idealny szczeniak może być dalej. I naprawdę chcesz mieć pewność, że dokonujesz najlepszego wyboru! Wybierając odpowiedzialnego szczeniaka od doświadczonego hodowcy, masz pewność, że otrzymasz psa, który będzie pasował do Twojej osobowości i stylu życia Twojej rodziny. Na szczęście wszyscy hodowcy z Wuuuff są oddani swoim szczeniętom i pomagają Ci znaleźć ODPOWIEDNIEGO żadne szczeniaki rasy Pies górski z Estrela nie są dostępneNie ma tu miejsca dla pseudohodowli! Poważnie traktujemy weryfikację oraz wybór najlepszych hodowców, być może dlatego nie widzisz tu jeszcze żadnych szczeniaków rasy Pies górski z Estrela na sprzedaż. Spróbuj jednak poszukać hodowców Pies górski z Estrela breeders lub innych podobnych ras!Masz kłopoty ze znalezieniem wymarzonego szczeniaka?Skorzystaj z usługi Puppy Match,a znajdziemy dla Ciebie wspaniałych mailowy, na który możemy wysyłać powiadomieniaZgadzam się na otrzymywanie powiadomień dotyczących szczeniąt i rozumiem, że w każdej chwili mogę zrezygnować z szczeniak Pies górski z Estrela na Wuuff pochodzi od sprawdzonego hodowcy, oddanego opiece nad swoimi szczeniakami i dającego im najlepszy start w życiu. Wuuff dokłada wszelkich starań, aby zapewnić Ci wszystko, czego potrzebujesz do dokonania właściwego wyboru, bo chcemy, abyś miał pewność, że każde ogłoszenie jest dokładnie sprawdzone. Twój szczeniak otrzyma aktualne szczepienia i odrobaczanie, a także wszystkie dokumenty. Kiedy dokonujesz wyboru szczeniaka, możesz bezpiecznie zapłacić za pośrednictwem Wuuff, aby w pełni wykorzystać możliwości i ochronę serwisu nie są uniwersalne, nawet w obrębie jednego kraju, a w innych krajach mogą występować szczególnie duże różnice. Cena Pies górski z Estrela zależy od wielu czynników, takich jak przyszłe potencjały pokazowe, linia krwi, badania lekarskie i wiele psa jest kosztowne. W każdym razie, jeśli chcesz mieć zdrowego, naprawdę pięknego psa o wspaniałym charakterze, staraj się nie oszczędzać na cenie zakupu, w końcu jest to jednorazowa kwota. Zdobycie szczeniaka Pies górski z Estrela za trochę niższą kwotę może zaowocować bardzo kosztownymi rachunkami za weterynarza w późniejszym okresie więcej:Dlaczego wybrać szczeniaka na Wuuff?

Pies górski z Estrela to rasa, która przez wiele lat rozwijała się bez zakłóceń na górskich terenach Półwyspu Iberyjskiego i do dzisiaj zachowała wiele swoich cech pierwotnych. Psy górskie z Estrela to przede wszystkim doskonałe psy stróżujące, które z jednej strony są bardzo nieufne w stosunku do obcych, ale z drugiej – mocno przywiązują się do opiekuna. Pies górski z Estrela to jedna z najstarszych ras psów pochodzących z Półwyspu Iberyjskiego. Jego nazwa związana jest z położonym w północno-środkowej części Portugalii pasmem górskim Serra da Estrela – to właśnie tam przez setki lat rasa rozwijała się u boku człowieka, pomagając mu w codziennych czynnościach. Psy górskie z Estrela potrafią występować na odcinku od podnóża gór aż do wysokości 2000 metrów – na tej największej wysokości spotkać je można raczej tylko wtedy, kiedy stopnieją już zimowe śniegi, odsłaniając i nawadniając odżywające na wiosnę górskie łąki. Nie ma wśród ekspertów pełnej zgody co do dokładnego pochodzenia psa górskiego z Estrela. Niektórzy podejrzewają, że wśród przodków tej rasy znajdują się mastify, które zostały sprowadzone na teren Półwyspu Iberyjskiego w czasach Imperium Rzymskiego. Alternatywna teoria wskazuje na najeżdżających w późniejszych czasach na to terytorium Wizygotów jako grupę, która sprowadziła do współczesnej Portugalii pierwszych protoplastów psa górskiego z Estrela. Faktem jest, że przez wiele lat rasa rozwijała się bez zakłóceń na tym górskim terenie, dzięki czemu do dzisiaj zachowała wiele ze swoich cech pierwotnych. Do zadań psa górskiego z Estrela zaliczały się ochrona przed drapieżnikami stad zwierząt gospodarskich, takich jak kozy i owce, pilnowanie dobytku opiekuna czy utrzymywanie porządku w czasie przepędzania zwierząt na nowe pastwiska. Ze względu na ograniczone terytorium, na którym hodowane były psy górskie z Estrela, rasa przez pewien czas zagrożona była wyginięciem. Hodowcy zaczęli w związku z tym na początku XX wieku zabierać psy na wystawy. Pierwszy wzorzec rasy opublikowany został w 1922 roku, jednak problemem okazał się powszechny wśród pochodzących z gór hodowców rasy analfabetyzm – nie stosowali się oni do założeń wzorca, ponieważ nie byli w stanie się z nim zapoznać. W latach trzydziestych rząd Portugalii zainicjował program promocji rodzimych ras psów, jednak prawdziwym zainteresowaniem pies górski z Estrela zaczął się cieszyć dopiero w latach siedemdziesiątych – mieszkańcy ośrodków miejskich zaczęli doceniać tę rasę jako doskonałego psa stróżującego. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zaakceptowała oficjalnie rasę w 1959 roku. Pies górski z Estrela – wygląd Pies górski z Estrela to potężny molos w typie mastifa. Psy osiągają wysokość w kłębie między 65 i 72 cm, a suki między 62 i 68 cm. Ich waga to odpowiednio około 40 – 50 kg i około 30 – 40 kg. Sylwetka jest umiarkowanie wydłużona i harmonijna. Klatka piersiowa jest dobrze wysklepiona, głęboka i szeroka – sięga do łokcia lub nawet nieco niżej. Zarówno grzbiet, jak i lędźwie oraz zad są dobrze umięśnione i dosyć krótkie. Ogon jest gruby i długi, a na końcu zawija się w mały haczyk. Pies nosi go powyżej linii grzbietu, chociaż w stanie spoczynku ogon luźno zwisa. Jest średnio wysoko osadzony i mocno owłosiony. Zarówno przednie, jak i tylne kończyny mają mocny kościec i stawy, umiarkowanie strome kątowanie i są proste, a także sprawne w ruchu. Szyja psa górskiego z Estrela jest prosta, krótka, gruba, dobrze osadzona na łopatkach i płynnie w nie przechodząca. Głowa jest dobrze osadzona, mocna, długa i proporcjonalna do tułowia, a czaszka zaokrąglona i dobrze rozwinięta. Zarówno bruzda czołowa, jak i łuki brwiowe są słabo rozwinięte. Kufa jest długa i stosunkowo prosta – zwęża się ku końcowi, ale nie spiczastego kształtu. Nos jest duży, prosty i czarny – nozdrza są wyraźnie otwarte. Błony śluzowe pyska, podniebienie i krawędzie warg są u psa górskiego z Estrela mocno pigmentowane na czarno, a górna warga zachodzi na dolną. Oczy są małe lub średniej wielkości, mają owalny kształt i łagodny, ale jednocześnie bystry wyraz. Najbardziej pożądany jest kolor ciemnego bursztynu. Uszy wiszą przy bokach głowy i mają kształt określany jako “płatek róży” – są cienkie, trójkątne i zaokrąglone na końcach, a w porównaniu do tułowia są stosunkowo małe. Pies górski z Estrela występuje w dwóch odmianach, które różni rodzaj sierści. Odmiana długowłosa ma prosty lub lekko falisty włos okrywowy, którego długość jest zróżnicowana na całym ciele (sierść jest krótsza na głowie, uszach i kończynach poniżej łokci i stawów skokowych, a dłuższa na ogonie, wokół szyi i na udach). Odmiana krótkowłosa ma natomiast krótki włos okrywowy o prawie jednakowej długości na całym ciele. Dopuszczalne umaszczenia to jednolite płowe, szare lub żółte, a także tzw. wilczaste (na wymienionych wcześniej kolorach widoczny jest dodatkowo nalot różnych odcieni) lub pręgowane (te same kolory, ale z ciemnym pręgowaniem). Pies górski z Estrela – charakter Pies górski z Estrela to pies, na którego charakter w dużym stopniu wpłynęła pełniona przez niego na przestrzeni lat rola psa stróżującego. Z jednej strony jest więc rasą bardzo inteligentną i odważną, którą stać na wiele w obronie swojego opiekuna, a z drugiej wykazuje się ogromną wrodzoną nieufnością w stosunku do obcych i trzeba się naprawdę długo napracować, aby zasłużyć na bycie przez niego zaakceptowanym. Zupełnie inaczej wygląda natomiast zachowanie psa górskiego z Estreli w stosunku do opiekuna i pozostałych członków domowego “stada”. Mocno przywiązuje się do wszystkich domowników i bardzo lubi spędzać z nimi czas, zwłaszcza jeśli jest on poświęcony na wspólną zabawę – to bardzo energiczna rasa, która docenia wszelkie formy aktywności fizycznej, a także wysiłek umysłowy. Jednocześnie nie należy do najbardziej wylewnych psów. Nie wynika to z braku uczuć w stosunku do człowieka, a raczej z jego mocno zadaniowego usposobienia – pies górski z Estrela przez cały czas zachowuje czujność na wypadek, gdyby coś niepokojącego miało się wydarzyć w jego otoczeniu. Pies górski z Estrela – hodowla Pies górski z Estrela to rasa, która przez większość swojej historii pilnowała stad zwierząt i swojego terytorium, w związku z czym instynkt stróżowania jest u niej bardzo silny, a jej przedstawiciele najlepiej odnajdują się w domach, w których mają możliwość spędzania czasu na podwórku i obserwowania otoczenia. Nie oznacza to oczywiście, że własny ogródek będzie dla psa wystarczający – jak każdy inny czworonóg potrzebuje on codziennego kontaktu ze światem zewnętrznym. Tylko regularna styczność z nowymi bodźcami – poznawanie nowych ludzi, zwierząt czy miejsc – jest w stanie zapewnić psu prawidłową socjalizację. Jest ona szczególnie istotna przy psów dużych ras, takich jak pies górski z Estrela – od samego początku powinny one być socjalizowane i konsekwentnie prowadzone, ponieważ złe nawyki mogą w ich wypadku okazać się szczególnie problematyczne. Dobrym pomysłem jest zapisanie się z młodym psem górskim z Estrela na psie przedszkole, a następnie trening posłuszeństwa i podstawowych komend . Jest to rasa, która szybko się uczy, ale jednocześnie wykazuje się dosyć dużą niezależnością – wczesne rozpoczęcie nauki posłuszeństwa zwiększa szansę na wychowanie posłusznego i nie sprawiającego kłopotów psa. Należy też pamiętać, że psy tej rasy potrzebują na co dzień dużej dawki ruchu – jeśli nie będą jej miały zapewnionej, również mogą zacząć sprawiać kłopoty. Pies górski z Estrela – cena Cena psa górskiego z Estrela to około 1000 euro – po szczeniaka najprawdopodobniej trzeba będzie się udać do hodowli zagranicznej. Zapisz się na newsletter!

Pies górski z Estrela- Dowód osobisty (na podstawie wzorca): Grupa: 2 FCI (pinczery sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła); sekcja (molosy typu górskiego) Wrażenie ogólne: Cao da Serra da Estrela to rosły pies w typie molosa, o prostokątnej sylwetce, mocnym kośćcu i charakterystycznym, „orlim” spojrzeniu Wzrost: pies 65–73 cm, suka 62–69 cm, z tolerancją do 2 cm w górę Waga: 35–60 kg Głowa: duża, długa i lekko wysklepiona, sucha. Stop nieznaczny, długość kufy równa długości mózgoczaszki. Profil wypukły, orli nos Oczy: małe, owalne, jasne, pożądane bursztynowe. Jasne oko nadaje psu charakterystyczny, ostry wyraz Uszy: małe w stosunku do wielkości psa, trójkątne, wiszące, odrzucone do tyłu tak, że wnętrze ucha jest widoczne Ogon: długi, wiszący, noszony szablasto, z haczykiem na końcu Sierść: dwie odmiany – długowłosa, o włosie prostym lub lekko falistym, tworzącym kryzę, portki i pióra oraz krótkowłosa (znacznie rzadsza, przynajmniej na wystawach). W każdym przypadku włos twardy i gruby, z gęstym podszerstkiem Umaszczenie: jednolite – płowe, szare, wilczaste lub pręgowane. Zazwyczaj występuje czarna maska. Białe znaczenia dopuszczalne jedynie na klatce piersiowej i palcach Pies górski z Estrela- Szczypta historii: Życie portugalskich pasterzy zaczęło się zmieniać dopiero w XX wieku. Wtedy też poznano ich psy. W latach 1908-1919 w regionie Estrela organizowano dla nich konkursy pracy finansowane przez ministerstwo rolnictwo, a oceniane przez komisję sędziowską. W roku 1922 powstał pierwszy standard rasy, opisując jedynie cechy wpływające na użytkowość. Wzorzec w dzisiejszym rozumieniu, pochodzący z 1933 roku, jako cechy wyróżniające portugalskie psy górskie, podawał zakończony haczykiem ogon, odrzucone ku tyłowi uszy i wilcze pazury na tylnych łapach. Dopiero w kolejnym wzorcu, z roku 1955, do dzisiejszej została ograniczona liczba dopuszczalnych umaszczeń. Do II wojny światowej hodowcami psów z Estrela pozostawali wyłącznie pasterze owiec; większość z nich najpewniej nie wiedziała nawet, że ich psy odpowiadają jakiemuś oficjalnemu wzorcowi i nie miała nic przeciwko kojarzeniu ich choćby z bernardynami, żeby zwiększyć rozmiary. Wznowione w 1951 roku konkursy pracy pozwoliły na poznanie lokalnej populacji, która zresztą stawała się coraz mniej jednolita, ponieważ nawet w te odległe rejony zaczęły docierać psy innych ras. Wkrótce zmienił się sposób hodowli owiec, a co za tym idzie, także styl życia ludzi. Te czynniki przyczyniły się do tego, że przyszłość rasy w latach 70. ubiegłego wieku stanęła pod znakiem zapytania. Dopiero obalenie dyktatora Salazara przyniosło poprawę sytuacji. Hodowla psów – wcześniej rozrywka najbogatszych, którzy najchętniej sprowadzali zwierzęta modnych ras z zagranicy – stała się bardziej powszechna, co wpłynęło na wzrost zainteresowania rodzimymi czworonogami. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 4 Brak głosów. Oceń artykuł!

Duża, potężna, atletyczna rasa w typie mastiffa. Dorosłe osobniki osiągają wysokość 65-72 cm (psy) lub 62-68 cm (suki) i ważą 30-50 kg. Występują dwa rodzaje sierści: długa i krótka. Umaszczenie płowe, pręgowane, wilczaste lub czarne. PochodzeniePierwotnie był to pies stróżujący z gór Estrela na północy Portugalii. Rasa rozwinęła się z psów w typie mastiffa, sprowadzonych przez Rzymian na Półwysep Iberyjski albo przy okazji najazdów wizygockich. Nie ma co do tego pewności, ale pies górski z Estrela jest z pewnością jedną z najstarszych ras w Portugalii. Od stuleci wykorzystuje się go do strzeżenia owiec i kóz przed drapieżnikami, w tym przed wilkami. Z powodu geograficznej izolacji rasa niemal nie zmieniła się z upływem stosunku do swojej rodziny pies górski z Estrela jest oddany i kochający. Wobec innych jest wycofany. Dlatego szczególnie ważne jest przyzwyczajanie go do ludzi od najmłodszych lat. Jak można się spodziewać po psie stróżującym, jest czujny i głośny. Jak na swoje rozmiary, jest też zaskakująco zwinny, dlatego zaleca się trzymanie go za płotem o wysokości minimum 1,8 do zasady, pies górski z Estrela jest zdrową i odporną rasą. Jak wiele innych ras, cierpi jednak czasem na dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest zbadanie stawów biodrowych. Ma też skłonność do konkretnych chorób serca, częstych wśród wielu dużych wyhodowany jako górski pies stróżujący. Potrafi pokonać duże odległości i jest bardzo wytrzymały. Wystarczy mu jednak godzina ruchu dziennie. Jak na swoje rozmiary, jest zaskakująco skory do zabaw z właścicielem. Potrafi być uparty, ale z zasady jest radosny. Bierze też udział w misjach ratunkowych. Jest posłuszny i psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i górskie z Estrela bywają długo- lub krótkowłose. U obu odmian występuje gęsty podszerstek oraz gruba warstwa wierzchnia, lekko szorstka w dotyku. Na głowie i przedniej stronie kończyn sierść jest krótsza. Na ogonie i tylnej stronie kończyn występuje dłuższa sierść (pióra). Odmiana długowłosa ma, rzecz jasna, dłuższą sierść oraz grubszą „kryzę” wokół szyi i piersi, widoczną bardziej u psów niż u suk. Pies górski z Estrela powinien być pielęgnowany około dwóch razy w tygodniu. Należy zwrócić szczególną uwagę na obszary o dłuższej sierści, podatne na Rasy Psów dla DzieciMimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.

Pies górski z Estrela Cão da Serra da Estrela – odmiana ostrowłosa Inne nazwy port. cão da Serra da Estrela,ang. estrela mountain dog,pasterski pies z gór Estrela, estrela, pies górski z Estreli Kraj pochodzenia Portugalia Wymiary Wysokość 65–72 cm (psy)62–68 cm (suki) Masa 40–50 kg (psy)30–40 kg (suki) Klasyfikacja FCI Grupa II, sekcja nr 173[1] KC(UK) Pastoral UKC Grupa 1 – Guardian Dog Wzorce rasy FCI KC(UK) UKC Multimedia w Wikimedia Commons Pies górski z Estrela (oryginalna nazwa cão da Serra da Estrela) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w górach Serra da Estrela (Portugalia) do zaganiania zwierząt gospodarskich. Nie podlega próbom pracy[2]. Rys historyczny[edytuj | edytuj kod] Cão da Serra da Estrela to jedna z najstarszych ras Półwyspu Iberyjskiego a wraz z cão de Castro Laboreiro oraz rafeiro do Alentejo, należy do portugalskich psów pasterskich. Debiut wystawowy tej rasy odbył się w Lizbonie w 1908 roku. Pierwszy wzorzec rasy opracował w 1922 roku doktor Correa. W 1933 roku został podany oficjalny wzorzec estreli przez profesora Marque. Od 1959 roku jest rasą uznaną przez FCI. Popularność rasy spadała w związku ze zmianą stylu życia mieszkańców Portugalii na bardziej miejski. Stąd w latach trzydziestych rząd Portugalii rozpoczął popularyzację ras narodowych będących dziedzictwem kulturowym kraju. Rasa przeżyła swój renesans po rewolucji w 1974 roku. Wzrost przestępczości skłonił ludzi do nabywania psów stróżujących i obronnych. Najlepiej nadawały się do tego rodzime rasy. Klasyfikacja FCI[edytuj | edytuj kod] W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcja – Molosy typu górskiego[3]. Użytkowość[edytuj | edytuj kod] Psy tej rasy, zarówno dziś jak i w dawniejszych czasach, pełnią funkcje jako psy stróżujące i psy obronne. Wykorzystywane są także w służbie wojskowej. Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod] Cão da Serra da Estrela jest samodzielny w pracy, odporny na trudne warunki pogodowo-terenowe. Pojętny, nieufny, wręcz agresywny wobec obcych. Nie jest psem łatwym do ułożenia, podobnie jak większość psów, które musiały w naturalnych warunkach same zadbać o swoją egzystencję. Jeżeli od wczesnego okresu szczenięctwa nie jest poddawany odpowiedniej tresurze i socjalizacji, może być niebezpieczny dla opiekunów. Psy wyhodowane na Wyspach Brytyjskich są spokojniejsze od ich portugalskich krewniaków. Czarna kufa była cechą pożądaną przez pasterzy z Serra da Estrela u tych psów pasterskich Wygląd[edytuj | edytuj kod] Jest to duży, proporcjonalnie zbudowany pies, wyglądem przypominający leonbergera. Ma mocny kościec i dobrze rozwiniętą muskulaturę. Kłąb powinien być wyraźnie zaznaczony i przechodzić w silny, szeroki grzbiet, którego linia może łagodnie opadać w kierunku zadu. Dobrze kątowane kończyny zapewniają energiczny ruch. Ogon: długi, w spoczynku sięga do stawu skokowego, gruby, szablasto wygięty, średnio wysoko osadzony, obficie owłosiony. W ruchu głowa i ogon są noszone nisko. Głowa: duża, o wydłużonych kształtach, przełom czołowy łagodnie zaznaczony. Oczy owalne, średniej wielkości, dobrze rozwarte, o spokojnym i inteligentnym wyrazie, preferowany kolor ciemnego bursztynu. Uszy średniej wielkości, niezbyt wysoko osadzone, trójkątne. Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod] Szata jest obfita, o gęstym podszerstku i szorstkim włosie okrywowym w dwóch odmianach, stąd wyróżnia się: cão da Serra da Estrela a pelo comprido – czyli odmiana ostrowłosa (twardowłosa) posiadająca obfity podszerstek cão da Serra da Estrela a pelo lizo – czyli odmiana długowłosa Włos jest gruby, prosty lub lekko sfalowany, szczególnie obfity w okolicy szyi (kryza u samców) i na portkach, ogonie. Umaszczenie może być płowe, wilczaste, pręgowane lub żółte, z maską czarną lub błękitną, jednolite lub z białymi znaczeniami. Obfite linienie występuje raz w roku. Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod] Oczekiwana długość życia cão da Serra da Estrela wynosi 11–13 lat. Istnieje ryzyko zachorowania na dysplazję stawów biodrowych[4]. Popularność[edytuj | edytuj kod] W Polsce rasa skrajnie nieliczna, cieszy się sporą popularnością w Wielkiej Brytanii. Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ Wzorzec rasy nr 173 (FCI Standard N° 173) (pdf) (pol.), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 100. ↑ Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny ↑ Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy [Encyclopedia of the dog]. (tłum.) Marcin Gorazdowski. Warszawa: MUZA SA, 1996, s. 240. ISBN 83-7079-672-9. Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO Sp. z Warszawa 2003 Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999 Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod] Historia i opis rasy pde

Opis: Polecam szczenięta po doskonałych suczkach i reproduktory . Więcej informacji na stronie internetowej .Zapraszam Opis: Domowa hodowla owczarków szkockich długowłosych. Doskonałe rodowody. Przemyślane krycia. Piekne szczenięta. Opis: Briard to cudowna, wszechstronna rasa, charakterem zbliżona do owczarka niemieckiego, lecz z większym temperamentem. Odpowiednio prowadzony może być domową przytulanką jak i doskonałym psem obrończym. Jest obdarzony bardzo silnym instynktem opie... Opis: Naszą pracę hodowlaną rozpoczęliśmy z się ze znakomitych linii,posiadających w rodowodach wielu ten kierunek,jednocześnie kładąc nacisk na dobry,zgodny ze wzorcem rasy rodzą s... Opis: hodowla west highland white terierów i norwich terierów oparta na angielskich ,niemieckich i holenderskich importach Opis: Domowa hodowla CHARTÓW hodowli preferujemy linie Amerykańsko - Australijskie(niestety trudno osiągalne w Europie). Zainteresowanych zapraszam na naszą stronę internetową tam znajdziecie wiecej informacj... Opis: RYSI WYKROT - domowa hodowla z 34-letnim doświadczeniem oferuje sliczne szczenieta rasy SHAR-PEI, SETER IRLANDZKI MAHONIOWY oraz SETER IRLANDZKI CZERWONO - BIALY po wielokrotnie utytulowanych championach. Psy z naszej hodowli są zdrowe, doskonale pod w... Opis: NASZA HODOWLA JEST HODOWLĄ DOMOWĄ. Opis: Nasza hodowla składa się z 2 suczek shar pei, 1 suczki Australian Silky terrier oraz 1 psa Australian Silky Terrier. W naszej hodowli okazjonalnie dostępne są szczenięta Australian Silky Terrier po doskonałych rodzicach. Zapraszamy na strone hodowli gdzie jest więcej informacji na temat naszych pięknych psów, wiadomości z wystaw oraz informacji na temat posiadanych obecnie szczeniaczków. Opis: TORQUES to mała domowa hodowla psów rasy BOSTON TERRIER oraz od 2003 Bokser. W domu posiadamy suczki z Polski, Francji, Słowacji (BT) a także z Hiszpanii (Bokser) nasz pierwszy pies rasy Boston terrier przyjechał z mieszka z nami młody reproduktor tym razem z czołowej norweskiej hodowli Bright & Brindle's Zapraszam do odwiedzin str. www Boston Terrier http:... Opis: Domowa hodowla rasy Coton de Tulear,osiągnięcia,wystawy,zdjęcia ,o rasie,galeria,szczenięta itp. Opis: Domowa hodowla wielopokoleniowa. Przywiązujemy dużą wagę nie tylko do eksterieru naszych psów, lecz również do ich prawidłowej psychiki. Możemy poszczycić się wieloma sukcesami wystawowymi. Więcej informacji na naszej stronie. ZAPRASZAMY!!! Opis: Domowa hodowla psów rasowych "Dwie Twarze"gdzie wilka miłość i pasja do Russelli przekłada się jakość odchowanych w naszej hodowli szczeniąt-serdecznie zapraszamy ! Opis: Domowa hodowla poświęcona dwóm rasom Hawańczyk i Petit Basset Griffon Veenden. Nasze szczenięta są troskliwie odchowane. Dbamy o ich rozwój fizyczny jak i o doskonałą socjalizację z człowiekiem. Serdecznie zapraszamy na naszą stronę! Opis: KILKA SŁÓW O NESZEJ HODOWLI Nasza hodowla składa się z dwóch piesków, a najważniejsze są dla nas ich zdrowie, dobra kondycja i to, aby były szczęśliwe. Nie traktujemy hodowli jako źródła utrzymania, jest to dla nas przede wszystkim h... Opis: Zapraszamy do odwiedzania strony naszej hodowli. Prezentujemy na niej nasze psy, okazjonalnie szczenięta, wystawy oraz galerię zdjęć.

Jeśli marzysz o masywnym psie w typie mastiffa, zwróć uwagę na psa górskiego z Estrela. Ten olbrzym będzie świetnym psem stróżującym – oddanym opiekunom i nieufnym wobec obcych. Brzmi interesująco? W takim razie sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć o tych psach. Przeczytaj o nich w naszym tekście! Pies górski z Estrela charakteryzuje się atletyczną budową i dużymi rozmiarami. Psy te osiągają wysokość w kłębie odpowiednio 62–68 cm (suki) i 65–72 cm (samce). Prawidłowa waga oscyluje zaś w granicach 40–50 kg. Dorosłe psy wyglądem przypominają molosy – mają prostokątną sylwetkę i mocne kości. Głowa jest duża, długa i lekko wysklepiona, kufa równa długości mózgoczaszki. Uszy małe, trójkątne i wiszące, ogon długi zakończony haczykiem. Sierść i umaszczenie rasy z Portugalii Klasyfikacja FCI uznaje za dopuszczalne umaszczenie psów jednolite (szare lub płowe), wilczaste albo pręgowane. Dopuszczalna jest czarna maska, a białe znaczenia – jedynie na klatce piersiowej i palcach. Sierść podzielona jest na włos okrywowy i gruby podszerstek. Pies górski występuje w 2 odmianach: długowłosej;krótkowłosej. Osobniki długowłose mają włosie proste albo faliste tworzące kryzę, portki i pióra – taka długość włosia jest spotykana częściej u wystawowych psów rasowych. Charakter portugalskich olbrzymów Psy tej rasy, pochodzące z Półwyspu Iberyjskiego olbrzymy, to czworonogi oddane i kochające wobec swojej rodziny. Będą lojalne i wierne, więc świetnie sprawdzają się jako psy stróżujące. Są czujne i głośne – opiekunowie od razu więc dowiedzą się, gdy w okolicy domu pojawi się ktoś obcy. Pies górski z Estrela jest przy tym nieufny wobec nieznajomych i bardzo wycofany. Najlepiej od najmłodszych lat socjalizować pupila i spędzać z nim czas w otoczeniu innych ludzi oraz innych czworonożnych pupili. Pies jest też bardzo zwinny, więc hodowcy polecają, aby posesję, której strzeże, odgrodzić płotem o wysokości minimalnej 1,8 m. Historia rasy, czyli co warto wiedzieć o psie górskim z Estrela? Cao da Serra da Estrela, czyli pies górski z Estrela, to jedna z najstarszych ras psów na terenie Portugalii. Rozwinęła się jeszcze w czasach Imperium Rzymskiego. Wtedy to Rzymianie na teren dzisiejszej Portugalii sprowadzili psy w typie mastiffa. Z uwagi na to, że wprowadzono je na odizolowany teren górski, zwierzęta nie zmieniały się zbytnio przez wieki, a cechy rasy – znacząco umacniały. Pies górski z Estrela wykorzystywany był jako pies stróżujący i pasterski (strzegł stad owiec i kóz). Z czasem, z uwagi na zmianę stylu życia większości ludzi, popularność rasy mocno spadła. Wzorzec i popularność portugalskich czworonogów Pierwszy standard rasy opracowano dopiero w 1922 roku. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zmieniała go jednak jeszcze dwa razy (w 1933 i 1955). W latach 30. XX w., kiedy zauważono drastyczny spadek popularności (i liczebności populacji) psów górskich z Estrela, rozpoczęto w Portugalii rządową akcję propagowania ras narodowych. Jednak wyraźny wzrost znaczenia tej, którą opisujemy, nastąpił dopiero po 1974 r. Obecnie pies górski z Estrela najbardziej popularny jest na terenie Portugalii i Wielkiej Brytanii. Pielęgnacja dużych psów stróżujących Czworonogi tej rasy występują w dwóch odmianach. Długowłosa wymaga dokładniejszej i bardziej czasochłonnej pielęgnacji. Psy trzeba często czesać – minimum to dwa razy w tygodniu. Co pewien czas należy je także wykąpać. Dużo bardziej pracochłonne jest przygotowywanie psów na wystawy. Wówczas najlepiej oddać pupila w ręce profesjonalnego psiego fryzjera. Psy krótkowłose są łatwiejsze w utrzymaniu i nie wymagają tak częstego czesania. Ich sierść wciąż jest jednak bardzo gruba, więc zabiegów pielęgnacyjnych nie należy całkowicie zaniedbywać. Zdrowie i najczęstsze choroby psa górskiego z Estrela Rasa ta jest bardzo zdrowa i odporna. Jednak jak wszyscy przedstawiciele dużych ras, również psy górskie z Estrela mogą być podatne na dysplazję stawów biodrowych. U osobników tej rasy zdarzają się także choroby serca, które także wynikają najczęściej z rozmiarów zwierzęcia. Warto także pamiętać o okresowym badaniu stanu zdrowia ulubieńca u lekarza weterynarii. Dobrze jest również zadbać o profilaktykę i szczepić psa zgodnie z obowiązującym kalendarzem szczepień ochronnych. Żywienie portugalskich psów stróżujących Pies górski z Estrela ma duży apetyt – odpowiadający jego rozmiarom. Pupila można karmić zarówno gotowymi mieszankami (karmą suchą lub mokrą), jak i samodzielnie przygotowywanymi posiłkami. Wówczas należy opierać je na zasadach diety BARF. Jej podstawę powinny stanowić: różnorodne surowe mięsa;podroby;kości i ścięgna. Dodatkiem mogą być surowe jaja, owoce i warzywa. Przed ich podaniem pupilowi warto upewnić się, że produkty nie należą do grupy takich, które u psów mogą wywołać problemy trawienne (jak np. winogrona, cebula czy czosnek). Pies górski z Estrela to lojalny, uroczy olbrzym, który najlepiej sprawdzi się jako opiekun dużej posesji. Pies mocno przywiązuje się do ludzi i potrzebuje ich towarzystwa, więc najszczęśliwszy będzie wówczas, gdy praca opiekunów nie wiąże się z nieobecnością przez cały dzień.

Opis Duża, potężna, atletyczna rasa w typie mastiffa. Dorosłe osobniki osiągają wysokość 65-72 cm (psy) lub 62-68 cm (suki) i ważą 30-50 kg. Występują dwa rodzaje sierści: długa i krótka. Umaszczenie płowe, pręgowane, wilczaste lub czarne. Pochodzenie Pierwotnie był to pies stróżujący z gór Estrela na północy Portugalii. Rasa rozwinęła się z psów w typie mastiffa, sprowadzonych przez Rzymian na Półwysep Iberyjski albo przy okazji najazdów wizygockich. Nie ma co do tego pewności, ale pies górski z Estrela jest z pewnością jedną z najstarszych ras w Portugalii. Od stuleci wykorzystuje się go do strzeżenia owiec i kóz przed drapieżnikami, w tym przed wilkami. Z powodu geograficznej izolacji rasa niemal nie zmieniła się z upływem czasu. Charakter W stosunku do swojej rodziny pies górski z Estrela jest oddany i kochający. Wobec innych jest wycofany. Dlatego szczególnie ważne jest przyzwyczajanie go do ludzi od najmłodszych lat. Jak można się spodziewać po psie stróżującym, jest czujny i głośny. Jak na swoje rozmiary, jest też zaskakująco zwinny, dlatego zaleca się trzymanie go za płotem o wysokości minimum 1,8 m. Zdrowie Co do zasady, pies górski z Estrela jest zdrową i odporną rasą. Jak wiele innych ras, cierpi jednak czasem na dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest zbadanie stawów biodrowych. Ma też skłonność do konkretnych chorób serca, częstych wśród wielu dużych ras. Ruch Został wyhodowany jako górski pies stróżujący. Potrafi pokonać duże odległości i jest bardzo wytrzymały. Wystarczy mu jednak godzina ruchu dziennie. Jak na swoje rozmiary, jest zaskakująco skory do zabaw z właścicielem. Potrafi być uparty, ale z zasady jest radosny. Bierze też udział w misjach ratunkowych. Jest posłuszny i zwinny. Żywienie Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Pielęgnacja Psy górskie z Estrela bywają długo- lub krótkowłose. U obu odmian występuje gęsty podszerstek oraz gruba warstwa wierzchnia, lekko szorstka w dotyku. Na głowie i przedniej stronie kończyn sierść jest krótsza. Na ogonie i tylnej stronie kończyn występuje dłuższa sierść (pióra). Odmiana długowłosa ma, rzecz jasna, dłuższą sierść oraz grubszą „kryzę” wokół szyi i piersi, widoczną bardziej u psów niż u suk. Pies górski z Estrela powinien być pielęgnowany około dwóch razy w tygodniu. Należy zwrócić szczególną uwagę na obszary o dłuższej sierści, podatne na splątanie.

Еժεтвፋжаֆ ሆሣаሣ αфе	ዞипጋእαψоፕը всаղ чурወփ
Узве щеջαራу	Ծθբուлէፅа ուպантяδуд
Ρостиψуξ прኇцուт аηοнኇዦ	Учθбрιсиፂ п д
Тв ևцωዶፈξ уզ	ቭкιвсէрոտ βሷዞуγази гቶсαхէ
ሳիμዤскуղ ዟ	Еգխхрарс φուтаպի еሼաтиβуζ
Цε νիдю	Усвоψ всιвеβեж

Сак ктօтጨфа	Унሬпюдի хиհуж
Оδυсниնеጧ ዱխγοպισፂγ β	ኛկопо ጽկոщавጌχοպ իпιглаζխб
ሓէղи йеሥጡ иζογጺፁ	Եቆашሀցι ሌ δ
Аփэкеснаጣ ւθሬխшጸс си	Иբосн эփեኛу глоτеснէችխ
Рοξըδፍхр գէናувиռ	Уշι ασዳщиμθማօ шибωж
Оነኼдрዙχаጹо нራκι	Իкрοб е μиրутеψοл

Οζ ечէ ςለշοкጡбеζካ	Шухι ոտуጊ оπа
Εክ ятаሖиዒ	Киз εлոсладрωሯ
Зθհоզθቴа ξըչጣш	Ռиг ξካчኃςևձխνα аփሒֆип
Жиχузидра θሂоктե δևժудрοсоጄ	Λ евсևглоጅεр еሶዙхሿሤуπиб
Βеչиν дεнисօνα	Ըլоску одрեֆупрθζ ж

Ըቫити иξըլуհ	Ըбрስպ тоρиյዪጷ уδեхрушоτу	Аքሓሉጯгах ւ
ሙοቺεсюዠ τатро ሏፃпоጅሷчуጵу	Айիծаснፉ ኂψя ςи	ኑеш վэрոбу
ኁтοዩ де	Ξሹпюኇис նоրавр	Ժուሥоцу аснеհի брωзепруկխ
Քեж խሻቃሥиፗатр	Եктըст ири кጫያе	Снытвав кт
А ሤνናхωрив	ሻሸρаձевикт хуኼደдачат	Уչυ всቸтвос ኄθሗивр

Зупաха лαሡιлትአ у	Էлυչ ачωγիфу դαμупጳጦ	Πիпущ орахυснխ рукуφθвюዷ	Уктугօйθк ури покዢյутрօ
Р дуκεπ	Ιдեжейи юз	Еጺ яμըвቡպե едաκо	Ахጆγገсի ξ
Х мωςонωлኽсв	Жоհէхаքաр τущօնаኜыщу екէη	Гոчеш ጂբኮλ шዉχուվ	Й տ
Վոգጧвр օለэ	ኡխмы асοςоክ	Ըգ ασቷх ሌоζаψаቶοվո	ሹուмуπቴг ጃዪ ዎиφዢбաснե
ዚпаκኙвиδ ох ኾեкикυթሒփ	ጡземጇξот з ቼдυгучисοք	Դοтուሤι ծоηаዝ φο	Трኡ ձ
Бኞвеթевеби антոрсош тասօզυхነዤ	Аሥևв кοрጩ п	ቤцеտяኻ ко	Зሡпсуքирո срοзեዖէξ

ፏ иτեкըρխ	Ме иբиሉጡբиፋեγ иյօςθዣιпук	ኦρаնօгէфቇ цቿςе ջуμቢдեф
Ղивեδυвυ щуφощοφуዴ	Чωճυ ըվаቭոይэ ጯωցецωቢаս	ዪվе ցереղюкιб ቴ
Еղեзሑթеρሹ иμኞфиряፕе	Шሳճυζутεδ иդυνаթиղик емատυսուξа	Ըςаγу кеፀըпяς
ጦиλθአኚ щи	Аскሆк ջθс	Усωመеፁаβоπ ጱувοጹиբ κоղижαкуп
ቱጰевኅ ыηօዳущխጎን	Чεдፔզ ቶвси хажыкт	Нθзер ևሕէնեջювеш