Kto z nas nie musiał wyjść w godzinach pracy z biura czy zakładu, np. na miesiącami oczekiwaną wizytę lekarską czy rozpoczęcie roku szkolnego dziecka? Nie da się bowiem ukryć, że takie wizyty lub uroczystości z reguły odbywają się w godzinach pracy. Jeżeli wyczerpaliśmy już pulę urlopu na żądanie (4 dni w skali roku), to powstaje pytanie, co może w takiej sytuacji zrobić zarówno pracownik, jak i pracodawca, aby interesy i bezpieczeństwo prawne każdej ze stron było zachowane w przypadku konieczności „wyjścia prywatnego" w czasie pracy. Brak regulacji Kwestia odpracowania wyjścia prywatnego budzi wiele problemów praktycznych, gdyż nie jest wystarczająco i jednoznacznie uregulowana w kodeksie pracy. Pracownik może zwrócić się do pracodawcy o udzielenie zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, jednak dopuszczalna długość takiego zwolnienia nie jest uregulowana przepisami. Tak samo zresztą jak okres, do którego pracownik ma odpracować takie zwolnienie oraz sposób obliczenia liczby godzin pracy przypadających do odpracowania. W związku z brakiem szczegółowych regulacji prawnych w tym zakresie, pracodawcy mają pewną swobodę w ustalaniu zasad odpracowywania wyjścia prywatnego. Niemniej jednak muszą uważać na kilka kwestii. To nie nadgodziny Jedyną regulacją dotyczącą wyjścia prywatnego w kodeksie pracy jest art. 151 § 2 1 , wyraźnie wskazujący, że „nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych odpracowanie zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych". Przepis ten został wprowadzony do kodeksu w sierpniu 2013 r. Do tego czasu powszechną praktyką i ryzykiem pracodawcy było zaliczanie odpracowywanego czasu na poczet nadgodzin. Takie sytuacje mogły mieć miejsce w przypadku np. wielogodzinnych wyjść prywatnych czy takich, które obejmują cały dzień pracy. Prawo nie daje żadnych wytycznych, co do długości wyjścia prywatnego, co oznacza, że w danym dniu pracy może trwać ono od kilkunastu minut po cały dzień roboczy. Najpierw zgłoszenie Choć dyspozycja art. 151 § 2 1 wydaje się jasna – że odpracowanie wyjścia prywatnego nie stanowi nadgodzin – to jednak pracodawca uchroni się od potraktowania i rozliczenia czasu pracy poświęconego na odpracowanie jako nadgodzin jedynie wtedy, gdy zostaną dochowane określone formalności. Zdecydowanie taką formalnością jest złożenie przez pracownika wniosku o zgodę na wyjście prywatne na piśmie. Jedynie w przypadku dochowania tej formalności pracodawca może polegać na regulacji art. 151 § 2 1 wyłączającej z nadgodzin odpracowanie przez podwładnego takiego wyjścia. Przepisy nie nakazują, aby również zgoda pracodawcy była udzielona w formie pisemnej. Pracodawca może jej więc udzielić także ustnie. Jednak podejmuje wówczas ryzyko, że w przypadku odpracowania przez pracownika wyjścia, czas pracy zostanie uznany za nadgodziny, włącznie z koniecznością zapłaty odszkodowania. Wskazana forma pisemna W interesie pracodawcy leży, aby zobowiązać pracowników do składania takich wniosków na piśmie. Odpowiednie wytyczne może zawierać np. regulamin pracy, układ zbiorowy pracy czy wewnętrzna polityka pracodawcy. Gdy w danym zakładzie zatrudnionych jest mniej niż 20 pracowników i nie ma spisanych żadnych wewnętrznych polityk ani wytycznych dla załogi, pracodawca powinien umieścić takie instrukcje w informacji pisemnej dla pracowników, o której mówi art. 29 § 3 in finem jako uszczegółowienie instrukcji dotyczącej „potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiana nieobecności w pracy". W tym kontekście najprostszą metodą dla pracodawcy byłoby stworzenie odpowiedniego wzoru wniosku. Innym wariantem jest też uzupełnienie o opcję wyjścia prywatnego wniosku urlopowego, na którym pracownik w odpowiedniej rubryce odznaczałby charakter nieobecności w pracy. W takiej sytuacji dział kadr i płac nie będzie miał wątpliwości, czy czas odpracowania przez podwładnego wyjścia w celach prywatnych należy zaliczyć do nadgodzin, czy nie. Co więcej, rekomendowane jest, aby na takim wniosku o wyjście prywatne zawarta była również deklaracja, co do terminu jego odpracowania. Wniosek dotyczący wyjścia prywatnego pracownik musi złożyć przed jego rozpoczęciem. Z kolei pracodawca może, ale nie musi, wyrazić zgodę na to wyjście. Jeśli odmówi, opuszczenie przez pracownika stanowiska pracy może zostać uznane za nieusprawiedliwione i samowolne oddalenie się z miejsca pracy ze wszystkimi możliwymi konsekwencjami. Termin odpracowania Z drugiej strony przepisy pozostawiają pełną dowolność co do formy, w której strony powinny ustalić termin na odpracowanie wyjścia prywatnego. Może to nastąpić również w formie ustnej lub nawet mailowej. Rekomendowane jest, aby takie ustalenia pomiędzy pracownikiem a pracodawcą były odpowiednio udokumentowane (chociażby w formie mailowej). Dzięki temu dział kadr i płac będzie wiedział, jak rozliczyć taką nieobecność i jej ewentualne odpracowanie. Należy jednak zauważyć, że prawo nie nakłada obowiązku odpracowania wyjścia prywatnego. Pracodawca może potraktować taką nieobecność jak np. urlop bezpłatny albo dodatkowy płatny urlop. Warunkiem jest jednak, aby te same zasady obowiązywały wszystkich pracowników. W przeciwnej sytuacji możemy mieć do czynienia z nierównym traktowaniem pracowników. Jeśli w firmie obowiązuje zasada odpracowywania wyjść prywatnych, pracodawca zgadzając się na odpracowanie przez podwładnego wyjścia prywatnego musi pamiętać o pewnych ograniczeniach. Przede wszystkim obowiązek odrobienia wyjścia z pracy w celach osobistych nie może naruszać dobowych ani tygodniowych minimalnych norm odpoczynku (11 godzin w ciągu doby i 35 w tygodniu). Co do zasady, nie może ono również ingerować w system pięciodniowego tygodnia pracy lub minimalnej liczby dni wolnych od pracy. Przepisy nie narzucają terminu, w którym pracownik powinien odpracować wyjście prywatne. Zatem każdorazowo będzie to zależeć od pracodawcy i wewnętrznych ustaleń. Zazwyczaj pracodawcy określają, że powinno to nastąpić w tym samym okresie rozliczeniowym lub w danym miesiącu. Z zachowaniem limitów Liczba godzin możliwych do odpracowania wyjść prywatnych determinowana jest zarówno przez prawo pracownika do dobowego oraz tygodniowego odpoczynku, jak również zależy od systemu czasu pracy, do którego przynależy dany zatrudniony. Różnice w odpracowaniu można zilustrować na przykładzie osoby zatrudnionej w podstawowym oraz równoważnym systemie czasu pracy. Liczba godzin do odpracowania nie jest bowiem uniwersalna dla każdego systemu. W systemie równoważnym, w sytuacji świadczenia pracy do 12 godzin, opcja odrobienia wyjścia prywatnego jest bardziej restrykcyjna. Przykład Pracownik zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy może maksymalnie odpracować 5 godzin, czyli łącznie może świadczyć pracę przez 13 godzin. Większa liczba godzin pracy spowodowałaby naruszenie jego prawa do 11-godzinnego odpoczynku. Przykład W dniu, w którym podwładny świadczy pracę w wymiarze 12 godzin, dopuszczalne jest odpracowanie tylko 1 godziny wyjścia prywatnego bez naruszenia odpoczynku dobowego. Dlatego jedynie odpracowanie wyjścia prywatnego po zrealizowaniu pełnej normy dobowej albo tygodniowej, ale z zachowaniem prawa pracownika do odpoczynku, nie będzie traktowane jako praca w nadgodzinach (jeżeli nie złoży on pisemnego wniosku, o którym mowa wyżej). Nie można też odpracować kilkugodzinnego wyjścia prywatnego z pracy w sobotę. Oznaczałoby to bowiem, że podwładny musiałby pracować sześć dni w tygodniu, co jest sprzeczne z zasadą pięciodniowego tygodnia pracy. Gdyby jednak pracownik wziął cały dzień wolny jako dzień dodatkowy (czyli faktycznie w danym tygodniu pracy pracował cztery dni robocze), to oznacza, że mógłby takie całodniowe wyjście odpracować w sobotę. Nie zmieniłoby to bowiem wymiaru jego tygodniowego czasu pracy. Co z wynagrodzeniem Jedną z kluczowych kwestii dla każdego zatrudnionego jest prawo do wynagrodzenia, które w kontekście wyjścia prywatnego ulega pewnym modyfikacjom. Również w tym zakresie przepisy nie przychodzą z pomocą pracodawcom, gdyż nie rozstrzygają wątpliwości dotyczących wpływu wyjść prywatnych na wynagrodzenie. W tym zakresie pomocna może być jedna z podstawowych zasad wnikająca z art. 80. Zgodnie z nią wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, zaś za czas jej niewykonywania pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Oznacza to, że nie we wszystkich przypadkach za czas wyjścia podwładnego w godzinach pracy w sprawach prywatnych pracodawca wypłaci wynagrodzenie. Ma obowiązek udzielić pracownikowi czasu wolnego od pracy za wynagrodzeniem, bez obowiązku jego odpracowywania, tylko w przypadkach szczegółowo wymienionych w przepisach prawa – np. konieczności stawienia się na wezwanie do sądu, prokuratury, policji czy urzędu. Nie można go mylić z wyjściem w celach osobistych, które nie znajdują się w żadnym katalogu wskazanym przez prawo, w tym w rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwienia nieobecności w pracy oraz udzielenia pracownikom zwolnienia od pracy. Oznacza to, że wyjściem prywatnym z pracy wymagającym zgody pracodawcy i ewentualnie odpracowania jest np. wyjście do lekarza. Natomiast wyjście z pracy np. honorowego krwiodawcy w celu oddania krwi to usprawiedliwiona nieobecność w pracy, za którą należy się wynagrodzenie bez konieczności jej odpracowywania. Kłopot z rozliczeniem Kwestia rozliczania wyjść prywatnych jest najmniej kłopotliwa dla pracodawców, którzy wynagradzają pracowników według stawki godzinowej. Pensja stanowi wówczas iloczyn liczby przepracowanych godzin i stawki określonej w treści przepisów płacowych albo wiążącej strony umowy. Zgodnie z tą zasadą, za miesiąc, w którym pracownik skorzystał z wyjścia prywatnego, otrzyma on wynagrodzenie proporcjonalnie pomniejszone. Z kolei za miesiąc, w którym to wyjście odpracował, uzyska odpowiednio podwyższoną pensję. Więcej wysiłku ze strony pracodawcy wymaga odpowiednie naliczanie wynagrodzenia w przypadku wyjść prywatnych osób opłacanych stałą stawką miesięczną. W takiej sytuacji pracownik nie otrzyma wynagrodzenia za czas wyjścia w godzinach pracy. Powinno ono zostać wypłacone łącznie z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym wolne zostało odpracowane. Nawet w porze nocnej Wydaje się, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracownik odpracował brakujący czas pracy w porze nocnej. Jednak za taką pracę będzie mu przysługiwał dodatek. Cytowany art. 151 § 2 1 nie wyłącza bowiem – odmiennie niż w przypadku nadgodzin – obowiązywania przepisów dotyczących dodatku za pracę w porze nocnej. Jeżeli przez to odpracowanie nie zostaną naruszone przysługujące pracownikowi normy dobowego oraz tygodniowego odpoczynku, nie ma znaczenia, kiedy odpracuje on czas wolny. Zdaniem autorki Karolina Stawicka, adwokat, kieruje praktyką prawa pracy w kancelarii Bird & Bird Biorąc pod uwagę szczątkowy charakter regulacji prawnych dotyczących wyjść prywatnych oraz dość dużą elastyczność pracodawcy w przyjęciu konkretnego modelu w swoim zakładzie, rekomendowane jest, aby pracodawcy przyjęli stałe i transparentne rozwiązania w tym zakresie, np. poprzez włącznie ich do wewnętrznych regulaminów. Jedynie wtedy zarówno pracownicy, jak i działy kadrowo-płacowe będą miały jasność, jak w danym zakładzie należy traktować takie wyjścia i jakie są ich konsekwencje dla organizacji i czasu pracy oraz wpływ na wynagrodzenie osoby korzystającej z takich wyjść. Za wcześnie na wersję on-line Regulacja kodeksowa dotycząca formy pisemnej wniosku o zgodę na wyjście prywatne nie odpowiada wyzwaniom świata współczesnego i trendowi cyfryzacji wszelkich dokumentów, w tym płacowo-kadrowych. Posiłkując się przepisami kodeksu cywilnego należy uznać, że o zachowaniu formy pisemnej decydować będzie umieszczenie własnoręcznego podpisu pracownika pod wnioskiem albo opatrzenie go bezpiecznym podpisem elektronicznym, weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Zasadniczo pracownicy nie dysponują bezpiecznym podpisem elektronicznym, więc pracodawcy pozostaje przyjmowanie takich wniosków podpisanych w oryginale przez podwładnego.

Przepisy prawa pracy nie określają sposobu odpracowywania zwolnień od pracy udzielonych pracownikom w celu załatwienia spraw osobistych. Czy zatem pracownik będzie mógł odpracować wyjście codziennie po kilka minut? Problem Nasz pracownik złożył wniosek o udzielenie mu 1 godziny zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Czy może odpracować to wyjście w ten sposób, że będzie pozostawał w kolejnych dniach po 10 minut dłużej, aż łącznie uzbiera się odpracowana godzina? Rada Tak. Nie ma przeszkód, aby odpracowanie wyjścia prywatnego pracownika nastąpiło poprzez jego dłuższą pracę o kilkanaście minut w innych dniach. Przepisy nie określają bowiem sposobu odpracowywania zwolnień od pracy udzielonych pracownikom w celu załatwienia spraw osobistych. Jeśli zatem pracodawca wyrazi zgodę na taką formę wykonywania przez pracownika pracy, będzie to prawidłowe. Jedynym warunkiem stosowania tego rozwiązania jest konieczność zapewnienia pracownikowi co najmniej 11-godzinnego odpoczynku dobowego i co najmniej 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. Polecamy: Monitor Prawa Pracy i Ubezpieczeń Uzasadnienie Pracą w godzinach nadliczbowych nie jest czas odpracowania zwolnienia od pracy udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych (art. 151 § 21 Kodeksu pracy). Odpracowanie zwolnienia nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego. Wymieniona regulacja nie określa szczegółowych zasad udzielania czasu wolnego w celu załatwienia spraw osobistych (oraz jego odpracowywania). W związku z tym wskazane byłoby uregulowanie tej kwestii w przepisach wewnątrzzakładowych (regulaminie pracy, zakładowym układzie zbiorowym pracy). Przykładowo w aktach tych można ustalić: obowiązek jednoczesnego złożenia wniosku na piśmie o udzielenie czasu wolnego oraz wypisania się w książce wyjść prywatnych; obowiązek odpracowania czasu wolnego wyłącznie w dniu, w którym wystąpiło takie zwolnienie od pracy; możliwość „minutowego” odpracowania wyjścia prywatnego w poszczególnych dniach. Niezależnie od uregulowań zawartych u pracodawcy ustawowym wymogiem formalnym udzielenia pracownikowi zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych jest złożenie na piśmie wniosku. Pracodawca może samodzielnie określić wzór takiego wniosku, jednocześnie zobowiązując pracownika do wskazania, w jakim dniu (dniach) i w jakim wymiarze nastąpi odpracowanie udzielonego czasu wolnego. Wymóg złożenia wniosku ma szczególne znaczenie przy późniejszej weryfikacji czasu pracy pracownika w danym miesiącu czy okresie rozliczeniowym czasu pracy. Niezłożenie bowiem przez pracownika wniosku na piśmie może następnie skutkować uznaniem, że rzeczywisty moment odpracowania przez pracownika zwolnienia od pracy będzie stanowił pracę w godzinach nadliczbowych. W zakładzie pracy jest prowadzona karta ewidencji czasu pracy na podstawie list obecności (na których znajdują się podpisy pracowników oraz adnotacja o liczbie godzin nadliczbowych). Pracownik wystąpił o udzielenie mu czasu wolnego na załatwienie spraw osobistych 16 stycznia 2018 r. w wymiarze 2 godzin. Czas przeznaczony na prywatne wyjście miał odpracować 31 stycznia 2018 r. W związku z tym, że nie złożył do kierownika wniosku na piśmie, w karcie ewidencji czasu pracy 16 stycznia 2018 r. pracownik kadr oznaczył mu pracę w pełnym wymiarze czasu pracy (8 godzin). Pracownik odpracował wyjście prywatne 31 stycznia 2018 r. i w rezultacie świadczył pracę przez 10 godzin, co zostało wykazane na liście obecności. Pracownik kadr, w związku z brakiem pisemnego potwierdzenia skorzystania z wyjścia prywatnego, naliczył oraz wypłacił pracownikowi wynagrodzenie i dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych wykonaną 31 stycznia 2018 r. (przy czym godziny te w rzeczywistości nie stanowiły pracy w godzinach nadliczbowych). Sposób odpracowywania czasu wolnego przez pracownika zależy od uregulowań zawartych w przepisach wewnątrzzakładowych, a w razie braku takich uregulowań – od decyzji pracodawcy. Jeżeli zatem pracodawca wyrazi zgodę na odpracowywanie przez pracownika czasu wolnego w wymiarze minutowym w poszczególnych dniach, nie ma przeszkód, aby w taki sposób nastąpiło uzupełnienie jego wymiaru czasu pracy do pełnego, przewidzianego w danym miesiącu. Pracownik pracujący w systemie podstawowym czasu pracy złożył wniosek o udzielenie mu 1 godziny zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych w poniedziałek. Pracodawca wyraził na to zgodę. Jednocześnie ustalił z pracownikiem, że tę godzinę odpracuje on w minutach w pozostałe dni tygodnia. Przedstawia to poniższy rozkład: Dzień tygodnia Poniedziałek Wtorek Środa Czwartek Piątek Wymiar czasu pracy 7 godzin + 1 godzina wyjścia prywatnego 8 godzin i 20 minut 8 godzin i 10 minut 8 godzin i 10 minut 8 godzin i 20 minut Takie postępowanie pracodawcy jest prawidłowe. Pracodawcy udzielający pracownikom czasu wolnego muszą również pamiętać o obowiązku zapewniania pracownikom odpoczynków – co najmniej 11-godzinnego odpoczynku dobowego oraz co najmniej 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. Szczególnie zatem w systemie równoważnego czasu pracy z możliwością wydłużania dobowego wymiaru czasu pracy pracowników do 12 godzin możliwość odrabiania wyjścia prywatnego jest ograniczona. W dniach, w których wymiar dobowy wynosi 12 godzin, dopuszczalne jest bowiem odpracowanie tylko 1 godziny wyjścia prywatnego bez naruszenia odpoczynku dobowego. Podstawa prawna: art. 132, art. 133, art. 135, art. 151 § 21 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – z 2018 r. poz. 108; z 2018 r. poz. 357 Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź »

Z pewnością większości z nas zdarzyło się choć raz wyjść z pracy w prywatnym celu. Jak się okazuje, zachowanie takie rodzi pewne konsekwencje i chcąc zachować się zgodnie z prawem i obowiązującymi w firmie zasadami należy spełnić kilka podstawowych warunków. W jaki sposób zachować się, kiedy chcesz wyjść wcześniej z pracy lub po prostu oddalić się na chwilę? Właśnie dla osób zadających sobie takie pytania przygotowaliśmy krótki odebrania ważnej paczki, załatwienia urzędowej sprawy lub dowiezienia dziecka do przedszkola czy szkoły - tego rodzaju sytuacje przydarzają się niezwykle często. Problem pojawia się jednak wówczas, gdy przebywamy w miejscu pracy i nie może tak po prostu wyjść. Co należy zrobić w takiej sytuacji? Podpowiadamy! Ewidencja czasu pracy w firmieKażdy przedsiębiorca, który zatrudnia osoby na podstawie umowy o pracę, jest z mocy prawa zobligowany do prowadzenia ewidencji czasu pracy oraz listy obecności pracowników. Na podstawie tych dokumentów obliczane są później wynagrodzenia, wszelkiego typu urlopy oraz dni wolne. Bardzo często pracodawcy wymagają od swoich podwładnych także tego, aby pamiętali o tym, że z formalnego punktu widzenia należy złożyć wniosek o wyjście prywatne. Ma to bowiem szczególne znaczenie przede wszystkim w przypadku, gdy pracownik, który miał w danym czasie przebywać w miejscu pracy, będzie mieć wypadek lub dozna jakiegoś innego urazu. Przepustka w pracy lub przepustki do pracy pozwolą wykazać podczas kontroli ze strony ubezpieczyciela, czy pracownik o konkretnej godzinie znajdował się na terenie zakładu, czy też w innym miejscu. Czym jest wyjście prywatne w godzinach pracy?Jak się okazuje, opuszczenie miejsca pracy bez wcześniejszego zgłoszenia tego faktu pracodawcy lub reprezentującemu go w tej materii pracownikowi jest poważnym naruszeniem obowiązków pracowniczych. Ustawodawca wskazuje, że w niektórych sytuacjach przedsiębiorca nie ma możliwości odmówienia przepustki pracownikowi. Należą do nich przede wszystkim okoliczności, gdy osoba zatrudniona musi stawić się w sądzie, prokuraturze czy w komendzie policji. Wówczas przepustka w pracy zostaje przyznana od ręki i pracownik może opuścić firmę na tak długo, jak to będzie konieczne. Wyjścia prywatne w godzinach pracy - o czym trzeba pamiętać?To, że w Kodeksie pracy uwzględniono wyjścia prywatne w godzinach pracy nie oznacza, że należy prawa tego nadużywać. Zaleca się oczywiście zachowanie umiaru i wnioskowanie wyłącznie w ważnych sprawach, które nie mogą zaczekać. W przepisach nie znajdziemy co prawda listy powodów, dla których możemy opuścić zakład pracy, ale przyjmuje się, że należą do nich na przykład wizyta u lekarza czy wszelkiego rodzaju obowiązki związane z opieką nad dziećmi. Bardzo wiele zależy w tym obszarze także od wielkości przedsiębiorstwa i liczby zatrudnionych w nim osób. Inaczej sytuacja będzie wyglądać w dużych zakładach pracy, w których listę obecności i rejestrację czasu pracy traktuje się bardzo poważnie, a inaczej w niewielkich firmach, gdzie dopuszcza się większą elastyczność. Jak już wspomniano, wszystko jest kwestią rozsądku i świadomości, z jakimi następstwami wiąże się wniosek o wyjście prywatne. Odpracowywanie wyjść prywatnych?Kluczowe znaczenie w przypadku wyjść prywatnych ma to, w jaki sposób należy uwzględniać je przy obliczaniu miesięcznego czasu pracy. Zgodnie z uregulowaniami ustawowymi, wyjść takich nie można zaliczyć do czasu pracy, a więc w praktyce konieczne jest odpracowanie wyjścia prywatnego w innym terminie. Nie ma tutaj znaczenia to, jaki dzień wybierzemy. Bardzo często pracownicy po prostu zostają danego dnia dłużej w pracy i tym samym mogą mówić o przepracowaniu pełnego wymiaru czasu pracy wynikającego z umowy. Wyjście prywatne może także zająć nawet kilka godzin i niezbędne będzie odpracowanie tego czasu stopniowo, na przykład przez kilka dni. Wszystko zależy tutaj od porozumienia między pracownikiem i pracodawcą. Najważniejszą kwestią jest bowiem wypracowanie takiego modelu, który będzie odpowiadać obu stronom. Jak prowadzić ewidencję wyjść prywatnych?Odpracowanie wyjść prywatnych nie może powodować jednak, że pracownik nie będzie mógł zachować wymaganego przepisami odpoczynku dobowego lub tygodniowego. Zgodnie z Kodeksem pracy osobie zatrudnionej przysługuje prawo do minimum 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku w ciągu jednej doby i 35 godzin w tygodniu. Co do zasady, pracownik powinien odrobić godziny do końca roku rozliczeniowego, ale jeśli jest to niemożliwe, obowiązek ten zostanie przeniesiony na kolejny rok. Pod tym względem bardzo ważne jest prowadzenie szczegółowej ewidencji czasu pracy, w tym także wyjść prywatnych. Coraz więcej pracodawców prowadzi elektroniczny rejestr, dzięki czemu wszystkie potrzebne dane są katalogowane w jednym miejscu i można w łatwy sposób je odszukać. W ewidencji należy zanotować datę oraz godzinę opuszczenia zakładu pracy oraz powrotu do firmy, jak i celu wyjścia prywatnego. Przy każdym wpisie musi znaleźć się podpis pracownika oraz osoby udzielającej przepustki. Wyjścia prywatne w godzinach pracy a wynagrodzenieOpuszczenie siedziby firmy w czasie godzin pracy wiąże się nie tylko z koniecznością późniejszego odpracowania tych godzin, ale może skutkować także zmianą wysokości wynagrodzenia. Istnieją jednak przypadki, w których pracodawca może wydać decyzję o tym, że pracownik otrzyma wypłatę za okres, w którym korzystał z możliwości wyjścia prywatnego. Mowa jednak wyłącznie o szczególnych sytuacjach takich jak wspomniana już wcześniej wizyta w sądzie czy prokuraturze. W pozostałych okolicznościach, jeśli pracownik odrobi godziny, może liczyć na standardowe i zgodne z umową wynagrodzenie. Jeżeli z jakichś powodów odrobienie tego czasu nie będzie możliwe, wtedy strony mogą dojść do porozumienia polegającego na tym, że pensja zostanie zmniejszona proporcjonalnie do liczby godzin, które pracownik przebywał poza zakładem pracy.

Tak zwane wyjścia prywatne, czyli zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, wymagają złożenia przez pracownika pisemnego wniosku i zaakceptowania prośby przez przełożonego. Wyjście prywatne jest jednak nieobecnością niepłatną i jeśli pracownik nie odpracuje tego czasu pracy, pracodawca może obniżyć mu z tego tytułu wynagrodzenie. Zasady udzielania wyjść prywatnych Jedynym formalnym wymogiem udzielenia zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych jest pisemny wniosek pracownika. Przepisy nie regulują już jednak treści takiego wniosku czy terminu jego składania, pozostawiając w tym zakresie swobodę stronom stosunku pracy. Możliwe jest zatem nawet, że wniosek zostanie napisany na zwykłej kartce papieru i złożony na 5 min przed wyjściem pracownika, gdyby wydarzyło się coś nagłego, wymagającego takiego działania. Sprawy związane z udzielaniem takich zwolnień mogą być uregulowane np. w regulaminie pracy. Formalnie wniosek nie musi mieć uzasadnienia, ale zawarcie takiego wyjaśnienia w piśmie należałoby uznać za pożądane, gdyż może ono wpłynąć na decyzję przełożonego akceptującego wniosek. PRZYKŁADPracownik otrzymał telefon od sąsiada z bloku o awarii na klatce i zalaniu ich mieszkań. Po zakończeniu rozmowy o godzinie 13:00 pracownik udał się do przełożonego, by zwolnić się z pracy do końca dnia, czyli na 3 godziny, gdyż powinien pracować do godziny 16:00. Przełożony poprosił pracownika o złożenie wniosku o wyjście prywatne i zadeklarowanie, czy zatrudniony zamierza odpracować zwolnienie od pracy, i od razu wyraził zgodę na wyjście. Odpracowanie wyjścia prywatnegoOdpracowanie zwolnienia od pracy jest nieobowiązkowe i zależy od decyzji pracownika, który może nie chcieć odpracować wyjścia prywatnego, decydując się w zamian na zmniejszenie wynagrodzenia z tytułu skorzystania z prawa do zwolnienia od pracy. W niektórych firmach pojedyncze wyjścia w miesiącu nie są brane pod uwagę przy obliczaniu wynagrodzenia, a więc pracownik mimo takiej nieobecności otrzyma pensję w zwykłej wysokości. Powyższe zależy jednak od dobrej woli pracownik decyduje się na odpracowanie wyjścia prywatnego, to trzeba pamiętać o 2 regułach wynikających w tym zakresie z przepisów Kodeksu pracy:odpracowanie nie stanowi pracy w nadgodzinach, a więc nie uprawnia do dodatkowej rekompensaty z tego tytułu;odpracowanie nie może naruszać prawa do 11-godzinnego odpoczynku dobowego i 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. UWAGAOdpracowanie wyjścia prywatnego nie powinno następować w dni wolne od pracy z tytułu 5-dniowego tygodnia pracy (najczęściej soboty) ani w niedziele i święta wolne od pracy, gdyż wtedy pojawiłby się obowiązek oddania kolejnego dnia wolnego od pracy. Ostateczna decyzja co do samego terminu odpracowania wyjścia prywatnego należy jednak do pracodawcy lub osoby działającej w jego imieniu. Powszechnie obowiązujące przepisy nie regulują przy tym maksymalnych terminów na odpracowanie wyjścia prywatnego, a więc te będą również wynikały z praktyki zakładowej – najczęściej jest to miesiąc lub okres rozliczeniowy czasu prawna:art. 151 § 21 Kodeksu pracy.

Praca zdalna rządzi się specjalnymi prawami. Część z nich jest podobna jak w przypadku pracy stacjonarnej, a reszta wynika z dość nowych ustaw lub jest umowna między stronami. Zobaczmy, jak wygląda kwestia wyjść prywatnych w trakcie pracy wyjść prywatnych – kto ją prowadzi?Ogólnie, opuszczenie miejsca pracy bez poinformowania o tym pracodawcy, jest znacznym naruszeniem obowiązków pracowniczych. Dlatego pracownik zdecydowanie ma obowiązek zgłosić we wniosku chęć załatwienia spraw prywatnych, podobnie jak wszelkich urlopów, o które składa specjalny wniosek urlopowy. W większych firmach są to kwestie uregulowane i traktowane poważnie, natomiast w mniejszych firmach wydaje się to bardziej elastyczne i do uzgodnienia. Ewidencja wyjść prywatnych to obowiązek firmowy i powinna ją prowadzić wyznaczona do tego osoba. Natomiast jeśli chodzi o pracę zdalną, pracownik sam powinien zgłaszać swoje przerwy i wpisywać je najlepiej w odpowiedni dokument zanotować wyjścia prywatne w godzinach pracy i ich odpracowanie, odbywa się to na wniosek pracownika, a następnie trzeba zapisać czas wyjścia i godziny odpracowania w specjalnej dokumentacji, która zawiera też godzinę przyjścia i wyjścia z pracy pracownika. Grafiki pracy to dokument niezbędny i wymagający codziennego uzupełniania. Należy to również zanotować w indywidualnej karcie ewidencji czasu pracy pracownika. Dopuszcza się założenie książki wyjść prywatnych i tam można również notować takie wyjścia. Tylko trzeba pamiętać o tym, że w takiej książce należy wykazać nieobecność pracownika i jej odpracowanie. Głównie po to, aby pracodawca nie musiał wypłacać dodatkowego wynagrodzenia za godziny nadliczbowe. Tutaj warunkiem jest prawidłowe zanotowanie odpracowania wyjścia prywatnego. Wyjścia prywatne mogą być wpisywane w elektroniczny rejestr i jest to popularne rozwiązanie. W takim dokumencie należy wpisać datę i godzinę opuszczenia firmy, powrotu do firmy, a także celu wyjścia prywatnego, musi się tam również znaleźć podpis pracownika i osoby, która udziela przepustki. Podsumowując, jeśli pracownik potrzebuje wyjścia prywatnego, najlepiej aby wypełnił rejestr wyjść prywatnych wzór. Przepustka w pracy podczas zdalnej – czy trzeba ją wypisywać?Wniosek pracownika o wyjście prywatne potwierdzony zgodą pracodawcy, jest traktowany jak przepustka w pracy, która z kolei jest niezbędna dla pracodawcy. Dlaczego? Gdyby pracownikowi zdarzył się wypadek, należy wykazać, gdzie wtedy przebywał - czy na terenie firmy czy też poza. To pozwoli wykazać taki fakt podczas kontroli ubezpieczyciela. Często uznaje się wypadki w przerwie od pracy za wypadki w czasie wspomnieć o tradycyjnych przerwach w czasie pracy zdalnej, bo mogą one pomóc pracownikowi w lepszej organizacji spraw prywatnych. Dużo zależy tutaj od ustaleń pracodawca-pracownik. Strony mogą się tak umówić, że pracownik wykonuje część pracy do określonej godziny, następnie poświęca czas na przykład na odebranie dzieci z placówek i zajęcie się nimi, a wieczorem znowu siada do komputera. Jednak pracodawca powinien o tym wiedzieć i być informowany o odejściu od komputera, jeśli nie każdorazowo, to umówić się na ustalony codzienny z dnia 2 marca 2020, wskazuje, że pracodawca ma prawo polecić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną, ewidencjonowanie swojego czasu pracy, czyli opis wykonywanych czynności i ich ramy czasowe. Zgodnie z tą ustawą to na pracowniku leży obowiązek ewidencjonowania swojego czasu pracy i przerw. Można przy tym skorzystać z programu do monitorowania czasu pracy i tam wpisywać przerwy. Jeśli pracownik i pracodawca umówią się odpowiednio co do rozłożenia godzin pracy w ciągu dnia, może to znacznie ułatwić prywatne wyjścia pracownika i nie będzie musiał on w ogóle korzystać z nich w trakcie pracy. Zatem przepustka w pracy podczas zdalnej pracy nie jest określona prawem, ale obowiązek ewidencjonowania czasu pracy i przerw, a także wyjść prywatnych dla pracownika zdalnego już wyjścia prywatnego w innym okresie rozliczeniowym – jak działa?W przypadku wyjść prywatnych, dla pracodawcy największe znaczenie ma to, jak pracodawca uwzględni je przy obliczaniu czasu pracy w skali miesiąca. Oczywistą sprawą jest to, że wyjście nie zalicza się do czasu pracy, a zatem musi zostać odpracowane. Znaną praktyką jest to, że pracownik danego dnia zostaje dłużej w pracy,= albo odrabia to przez kilka następnych dni na powyższa sytuacja nie musi być regułą, a jedynie ułatwia rozliczenie pensji w danym miesiącu. Czy można natomiast odpracować te godziny w innym miesiącu niż dany okres rozliczeniowy? Kodeks Pracy nie nakłada tutaj ograniczeń i nie narzuca tego, czy nieobecność musi być odpracowana w tym samym miesiącu. Zatem odpracowanie wyjścia prywatnego w innym okresie rozliczeniowym jest jak najbardziej czym jest oczywiste, że jeśli w danym miesiącu pracownik nie był w pracy liczby godzin oznaczonej w umowie, nie dostanie wynagrodzenia za pełną liczbę godzin, tylko będzie ono pomniejszone o te godziny, kiedy miało miejsce wyjście prywatne. Natomiast wtedy, gdy pracownik odpracuje te godziny, dostanie wynagrodzenie odpowiednio wyższe, powiększone o zakres tych godzin. Wyjście prywatne bez odpracowania raczej nie jest możliwe, chyba, że strony umówią się inaczej lub rozliczą sobie to w jakiś akceptowalny dla obu stron sposób. Wyjścia prywatne w godzinach pracy a Kodeks pracyW Kodeksie Pracy jest zaznaczone w art. 141, że aby umożliwiać pracownikowi łączenie życia prywatnego z zawodowym, dopuszcza się maksymalnie 60-minutową przerwę w pracy na załatwienie spraw osobistych. Nie jest ona wliczana do czasu pracy. Druga sprawa, Kodeks Pracy dopuszcza również możliwość odpracowania takich wyjść prywatnych. Pracownik musi w tym celu złożyć wniosek i wskazać termin załatwienia sprawy, może również wskazać potencjalny termin odpracowania tego wyjścia. Wyjścia prywatne w godzinach pracy a Kodeks pracy to zagadnienia, którym warto się przyjrzeć. Natomiast czy pracownik w czasie pracy zdalnej ma prawo do takich przerw i jak je sobie wyznacza? Czy może samodzielnie zadecydować, kiedy zrobić sobie przerwę na sprawy prywatne? Wyjścia prywatne podczas pracy zdalnej są możliwe, ale każdorazowo należy je zgłaszać w formie wniosku i jeśli jest to wyjście trwające do 60-minut w celu załatwienia spraw osobistych, należy wcześniej zgłosić to pracodawcy i wskazać kiedy możemy je odrobić. Zatem można tutaj podkreślić, że jeśli chodzi o wyjścia prywatne w czasie pracy zdalnej to zasada jest podobna jak w pracy stacjonarnej. Wyjścia prywatne uznaje się za czas, kiedy pracownik musi załatwić niezwykle ważne sprawy jak na przykład wizytę u lekarza, pilną opiekę nad dziećmi czy wizytę w sądzie. Nie należy nadużywać prawa do wyjść prywatnych i traktować je jako bufor na sytuacje awaryjne i wtedy z nich korzystać. Niemniej jednak, dobrze, że Kodeks Pracy zakłada takie sytuacje, bo jest to duże ułatwienie dla pracowników, którzy mogą znaleźć się w pilnej potrzebie załatwienia osobistych spraw.

Przepisy, które weszły w życie w sierpniu ubiegłego roku pozwalają pracownikom na odpracowanie wyjścia prywatnego z pracy i to bez niebezpieczeństwa wystąpienia nadgodzin. Zainteresowane osoby zobowiązane są złożyć stosowny wniosek i uzyskać zgodę przełożonego. Dotychczas opuszczenie przez pracownika zakładu pracy w celu załatwienia prywatnych spraw było kwestią przysparzającą wiele problemów. W literaturze prezentującej to zagadnienie podkreślano, że odpracowanie przez zatrudnionego godzin nieobecności wiąże się de facto z tym, że świadczy on pracę w nadgodzinach, zatem powinien otrzymać stosowany dodatek. Po wejściu w życie nowelizacji Kodeksu pracy w 2013 r. zawierającej zmiany odnośnie do wyjść prywatnych w czasie pracy i możliwości odpracowania ich zagadnienie to zostało odpowiednio uregulowane – wyjaśniamy, jakie są aktualne zasady. Aktualne zasady – odpracowanie wyjścia prywatnego Wejście w życie wspomnianej nowelizacji uzupełniono i uregulowało prawnie zagadnienie odpracowywania godzin ze zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, które wcześniej wzbudzało spore wątpliwości. Przed tą zmianą godziny odpracowywane w ramach prywatnych wyjść z punktu widzenia Kodeksu pracy miały charakter nadgodzin, które to z kolei obligują pracodawcę do wypłacania dodatku za wykonywanie godzin nadliczbowych pracownikowi. Na szczęście od kilku lat nie funkcjonuje już to niekorzystne dla pracodawcy ustalenie. Odpracowywanie zwolnień od pracy Nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Art. 151 § 21 Kodeksu pracy Jednocześnie ustawodawca zaznaczył, że ewentualne odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego. Oznacza to swoistego rodzaju ograniczenie, które wskazuje, ile maksymalnie godzin może pracować w ciągu dnia zatrudniony. Co więcej, trzeba zauważyć, że ostateczna liczba godzin, które mógłby w ciągu dnia odpracować zatrudniony, zależy – w tym wypadku – wyłącznie od tego, w jakim systemie jest on zatrudniony. Wyjście prywatne a czas pracy – ile godzin? Jak wspomniano powyżej, ustawodawca dokładnie wskazał granicę godzinową (przez odesłanie do art. 132 i 133 Kodeksu pracy), jaka nie może zostać przekroczona przy odpracowywaniu godzin, w których załatwiał on swoje prywatne sprawy. W przypadku pracy w systemie podstawowym, w którym to obowiązuje 8-godzinna dobowa norma czasu pracy, nie może on odpracować w jednym dniu roboczym więcej niż 5 godzin. Dzieje się tak dlatego, że zgodnie z przepisami podmiot zatrudniający jest zobowiązany pracownikowi zapewnić przynajmniej 11-godzinny odpoczynek dobowy. Bardziej ograniczona będzie możliwość odpracowania przez zatrudnionego godzin wówczas, gdy świadczy on pracę w systemie zrównoważonym. Przyjmując, że pracuje po 12 godzin, będzie mógł każdego dnia odpracować tylko 1 godzinę. W przeciwnym przypadku dojdzie do naruszenia odpoczynku dobowego. Warto wiedzieć! Z punktu widzenia przepisów nie ma przeszkód, aby udzielić pracownikowi zwolnienia od pracy nawet w wymiarze 8 h, czyli całego dnia pracy (w standardowym wymiarze godzinowym), pracownik musi jedynie pamiętać, że zgodnie z prawem powinien odrabianie tego zwolnienia rozłożyć co najmniej na 2 dni. Zwolnienie od pracy w celu załatwienia spraw prywatnych wniosek Należy mieć na uwadze, że możliwość wyjścia z pracy w celach prywatnych oraz odpracowania tego czasu nie oznacza, że pracownik może to zrobić w dowolnym momencie. W tym celu powinien wystąpić do pracodawcy z pisemnym wnioskiem o zwolnienie z wykonywania czynności służbowych na potrzeby załatwienia sprawy prywatnej. Takie działanie najlepiej chroni obie zainteresowane strony, czyli pracownika i pracodawcę. Ten pierwszy nie zostanie oskarżony o niewypłacenie ekwiwalentu za nadgodziny, ten drugi zaś będzie mógł uchronić się przed zarzutem samowolnego opuszczenia stanowiska pracy. Z tego też powodu w firmach prowadzi się ewidencję wyjść prywatnych – dokument zawierający zbiór zwolnień pracowników i godzin ich odpracowania wraz z poświadczeniem zgody pracodawcy i pracownika. Jak wygląda druk wyjścia prywatnego? Składany przez pracownika wniosek o zwolnienie z pracy w celu załatwienia spraw prywatnych powinien zawierać: datę i miejsce sporządzenia dokumentu, dane adresata wniosku, podpis wnioskodawcy stosowną prośbę o zwolnienie z pracy w danych godzinach i terminie wyznaczenie dnia i godzin odpracowania czasu zwolnienia. Specjaliści podkreślają, że w interesie podmiotu zatrudniającego jest uregulowanie tej kwestii w przepisach zakładowych, w tym choćby regulaminie. Jednocześnie eksperci w zakresie prawa pracy wskazują, że w zakładach pracy, w których zatrudnia się poniżej 20 pracowników, zapis taki powinien znaleźć się w informacji o warunkach zatrudnienia. Wcześniejsze wyjście z pracy konsekwencje Pracownicy powinni wiedzieć, że urwanie się z pracy przed określoną godziną jej zakończenia bez ustalenia tego z pracodawcą jest naruszeniem obowiązków pracownika. Podobnie jak spóźnienie do pracy, jest to zachowanie świadczące o nieprzestrzeganiu organizacji i porządku pracy, może więc nieść ze sobą konsekwencje w postaci kary porządkowej. Pracodawca może wówczas udzielić upomnienia lub nagany, potrącenia z pensji, a w najgorszym wypadku, jeśli takie epizody się powtarzają, może być to przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi. Z tego względu lepiej zawsze ustalać wyjścia w czasie pracy z przełożonym i udawać się na nie za zgodą pracodawcy, bez względu na to, czy potrzebujemy wcześniej wyjść z pracy przed końcem dnia, czy rano przed zaczęciem pracy, czy może w ciągu dnia.

Przepisy Kodeksu pracy umożliwiają udzielenie pracownikowi czasu wolnego w celu załatwienia prywatnej sprawy. Jakie są zasady jego odrabiania? I co z wynagrodzeniem? Pracownik chcący skorzystać z możliwości zwolnienia od pracy na załatwienie prywatnej sprawy, musi zwrócić się do pracodawcy z pisemnym wnioskiem. Ustawodawca nie reguluje wprost maksymalnej możliwej długości wyjścia. Może ono trwać pół godziny, a nawet 8 godzin. Wszystko zależy od pracodawcy, który w żaden sposób nie jest zobligowany do uwzględniania wniosku pracownika. Jego decyzja o udzieleniu pracownikowi zgody na wyjście prywatne jest uzależniona jedynie od jego dobrej woli. Odrobienie wyjścia prywatnego Kodeks milczy również w kwestii odrobienia wyjścia prywatnego. Przyjmuje się, że zobowiązanie pracownika do odrobienia wyjścia prywatnego nie wymaga zachowania formy pisemnej. Może się to odbyć na podstawie e-maila czy po prostu rozmowy. Termin odrobienia wyjścia prywatnego nie jest również uregulowany w żadnej ustawie. Nie musi ono mieć miejsca w tym samym okresie rozliczeniowym (czyli zazwyczaj w tym samym miesiącu). Strony mogą ustalić, że pracownik w czerwcu odrobi wyjście prywatne, które miało miejsce w maju. Może je również odrobić podczas tej samej dniówki roboczej. Dla przejrzystości kwestie odrabiania wyjść prywatnych pracodawcy powinni mieć uregulowane w regulaminie pracy, lub jeśli zakład pracy nie jest obowiązany do jego tworzenia, w zarządzeniach lub innych aktach wewnątrzzakładowych. Nic nie stoi na przeszkodzie, by pracodawca zastrzegł, że wyjścia prywatne muszą być odrabiane w tym samym miesiącu. Należy jednak bezwzględnie pamiętać o zachowaniu 11-godzinnego dobowego i 35-godzinnego tygodniowego odpoczynku. Przykład 1: Marcin poprosił swojego pracodawcę o udzielenie zgody na wyjście prywatne w środę w godzinach od 11 do 16. Jednocześnie zobowiązał się, że odrobi je tego samego dnia w godzinach od 16 do 22. Zgodnie z harmonogramem pracy w czwartek Marcin ma zaplanowane rozpoczęcie pracy o godz. 8. W związku z tym pracodawca nie powinien wyrażać zgody na godziny zaproponowane przez Marcina, ponieważ nie zostanie zachowany 11-godzinny dobowy odpoczynek. Warto przytoczyć również art. 151 §2[1] Kodeksu pracy, który wskazuje, że odpracowanie zwolnienia od pracy udzielonego na pisemny wniosek pracownika w celu załatwienia spraw osobistych nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Przykład 2: W związku z wizytą u lekarza Marysia zwróciła się do swojego pracodawcy z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na wyjście prywatne w poniedziałek w godzinach od 8 do 9:30. Nominalne godziny pracy Marysi trwają od 8 do 16. Marysia zobowiązała się do odrobienia wyjścia prywatnego tego samego dnia, w związku z tym w poniedziałek Marysia będzie świadczyć pracę do godziny 17:30. W tym przypadku roszczenie o zapłatę za pracę w godzinach nadliczbowych nie będzie zasadne. W przypadku pracowników pracujących w podstawowym systemie czasu pracy od poniedziałku do piątku, pracodawca nie powinien wyrażać zgody na odrobienie wyjścia prywatnego w sobotę. Naruszy to wówczas zasadę 5-dniowego tygodnia pracy. Gdyby pracodawca wyraził na to zgodę, pracownik nabyłby prawo do dnia wolnego za świadczenie pracy w sobotę. Jeśli odbiór dnia wolnego nie byłby możliwy, pracodawca musiałby zrekompensować pracownikowi pracującą sobotę, wypłacając wynagrodzenie za czas przepracowany i dodatek w wysokości 100% za każdą przepracowaną godzinę. Co z wynagrodzeniem? W związku z tym, że wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracodawca pomniejszył wynagrodzenie pracownika, który nie przepracował całej dniówki z powodu wyjścia prywatnego. Przykład 3: Z powodu przeziębienia, w styczniu Alicja zawnioskowała o wyjście prywatne w piątek w godzinach od 12 do 16. Alicja do końca stycznia nie zdążyła go odrobić, ponieważ cały miesiąc przebywała na zwolnieniu lekarskim. Po powrocie do pracy ustaliła z pracodawcą, że odrobi 4 godziny wyjścia prywatnego w lutym. Dlatego 7 i 8 lutego Alicja pracowała od 8 do 18. Alicja jest wynagradzana stawką 4000 zł brutto. Jak będzie wyglądać rozliczenie wynagrodzenia Alicji za styczeń i luty? STYCZEŃ Liczba godzin do przepracowania – 176 godz. 4000 zł : 176 godz. = 22,72 zł 22,72 zł * 4 godz.= 90,91 zł Wynagrodzenie zasadnicze za styczeń – 3 909,09 zł Wynagrodzenie za styczeń zostało pomniejszone o 4 godziny nieodrobionego wyjścia prywatnego. LUTY Liczba godzin do przepracowania – 160 godz. Liczba godzin przepracowanych przez Alicję – 164 4000 zł : 160 godz. = 25 zł 25 zł * 4 godz. = 100 zł Wynagrodzenie zasadnicze za luty – 4100 zł Wynagrodzenie za luty uwzględnia 4 godz. dodatkowej pracy z powodu odrobienia wyjścia prywatnego za styczeń. Należy jednak pamiętać, że dodatkową praca 7 i 8 lutego nie jest pracą w godzinach nadliczbowych i nie przysługuje za nią dodatek 50%.

Czasami zdarza się tak, że pracownik w czasie pracy musi załatwić jakąś sprawę osobistą, np. udać się do urzędu. Takie prywatne wyjścia pracownika w czasie pracy są traktowane jako czasowa usprawiedliwiona nieobecność w pracy. Prywatne wyjścia z pracyPrywatne wyjścia pracownika w godzinach pracy, za zgodą pracodawcy, są traktowane jako czasowa usprawiedliwiona nieobecność w pracy. Ze względu na fakt, że powszechnie obowiązujące przepisy nie określają zasad udzielania tego rodzaju zwolnień od pracy, przyjmuje się, że kwestie te powinny być uregulowane w przepisach wewnątrzzakładowych obowiązujących u danego pracodawcy (np. zakładowym układzie zbiorowym, czy regulaminie pracy).Jeśli pracodawca z inicjatywy pracownika udzieli mu przerwy w pracy, w celu załatwienia spraw osobistych, za jej czas nie przysługuje pracownikowi wynagrodzenie, a za czas jej odpracowania w tym samym dniu, nie przysługuje pracownikowi rekompensata. Przyjmuje się, że jeśli pracownik odpracowuje prywatne wyjście w tym samym dniu, w którym korzystał z czasu wolnego, nie dochodzi do pracy w godzinach także:Jakie przerwy wliczane są do czasu pracyZwolnienia od pracyPracodawca może udzielić pracownikowi zwolnienia od pracy na okres jednego lub część dnia roboczego do załatwienia spraw osobistych lub rodzinnych. To pracodawca decyduje o terminie wykorzystania takiego zwolnienia. Przerwa w wykonywaniu pracy Zgodnie z obowiązującymi przepisami pracodawca może wprowadzić jedną przerwę w pracy nieprzekraczającą 60 minut, przeznaczoną na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych. Co ważne nie jest ona płatna, ani wliczana do czasu pracy. Musi być jednorazowa, co oznacza, że nie może być podzielona na przykład na kilka krótszych przerw w ciągu dnia, a sposób jej wykorzystania jest uzależniony od pracownika. Zobacz także:Komu przysługuje dodatkowa przerwa w pracyPrzerwę wprowadza się w przepisach wewnątrzzakładowychPrzerwę wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy. W przypadku, gdy pracodawca nie chce wprowadzić 60 minutowej przerwy, czyli tzw. przerwy lunchowej, powinien to wyraźnie określić w umowie o pracę lub przepisach wewnątrzzakładowych. Odpracowanie W przypadku, gdy pracownik zwróci się z prośbą do pracodawcy o zwolnienie z pracy w celu załatwienia jakiejś prywatnej sprawy, pracodawca ma prawo domagać się od pracownika, aby czas zwolnienia został odpracowany. Należy bowiem wyjaśnić, że pracownika obowiązuje wymiar czasu pracy w przyjęty okresie rozliczeniowym. Oznacza to, że musi on przepracować ustaloną nim liczbę godzin. Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie.

Każdy pracownik może poprosić pracodawcę o zwolnienie z pracy w celu załatwienia różnych swoich spraw. Jednak czas wyjścia prywatnego należy odpracować lub przygotować się na potrącenie z wynagrodzenia. Wyjście prywatne w czasie pracy Wyjścia prywatne to inaczej zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Wyjścia takie wymagają złożenia przez pracownika wniosku i zaakceptowania go przez przełożonego. Przepisy nie regulują jednak ani treści takiego wniosku, ani sposobu i terminu jego złożenia. Prawo pozostawia tu dużą swobodę, dlatego sprawy związane z udzielaniem takich zwolnień są często uregulowane w wewnętrznych przepisach, np. w regulaminie pracy. Przykład 1. Pan Adam otrzymał telefon od żony, która miała wypadek samochodowy. W związku z tym o godzinie 13:00 poprosił przełożonego o zwolnienie z pracy do końca dnia, czyli na 2 godziny wcześniej (powinien pracować do godziny 15:00). Przełożony poprosił o złożenie wniosku o wyjście prywatne i zadeklarowanie, czy pan Adam zamierza odpracować czas zwolnienia, a następnie zaakceptował wniosek pracownika. Samowolne opuszczenie miejsca pracy jest ciężkim naruszeniem obowiązków pracowniczych. Dlatego pracownik powinien pamiętać o poinformowaniu przełożonego o wyjściu prywatnym. Co ważne, pracodawca nie ma obowiązku się na nie zgodzić. Przykład 2. Pani Joanna miała umówioną wizytę u kosmetyczki o godzinie 14:30 (powinna pracować do godziny 16:00). Dlatego poprosiła przełożonego o możliwość wcześniejszego wyjścia z pracy. Przełożony uznał, że powód jest zbyt błahy i nie wyraził zgody na wyjście nie ma obowiązku zgodzić się na wyjście prywatne pracownika. Odpracowanie wyjścia prywatnego Wyjście prywatne pracownik może odpracować, ale jest to nieobowiązkowe i zależy od decyzji zatrudnionego. Odpracowywanie wcześniejszego wyjścia powinno nastąpić do końca okresu rozliczeniowego. Jednak gdy z jakichś względów nie jest to możliwe, pracodawca może wymagać podpisania zobowiązania do odrobienia godzin pracy w kolejnym okresie rozliczeniowym. Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy odpracowanie nie stanowi pracy w nadgodzinach, a więc nie uprawnia do dodatkowej rekompensaty z tego tytułu. By czas odpracowywania prywatnego wyjścia z pracy nie liczył się jako godziny nadliczbowe, wniosek o wyjście prywatne musi zostać złożony w formie pisemnej. Przykład 3. Pani Joanna przychodzi do pracy na godzinę 8:00, następnie na swój pisemny wniosek w godzinach od 12:00 do 14:00 załatwia swoje prywatne sprawy, po czym wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę do godziny 18:00, zamiast normalnie do godziny 16:00. W tym przypadku praca ponad standardowe godziny nie jest pracą w godzinach nadliczbowych. Ponadto jeżeli pracownik decyduje się na odpracowanie wyjścia prywatnego, to nie może ono naruszać prawa do 11-godzinnego odpoczynku dobowego i 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. Odpracowanie wyjścia prywatnego nie powinno następować w dni wolne od pracy: z tytułu 5-dniowego tygodnia pracy, niedziele i święta wolne od pracy, ponieważ wtedy pojawiłby się obowiązek oddania kolejnego dnia wolnego od pracy. Przykład 4. Pan Witold w poniedziałek 24 sierpnia 2020 roku wyszedł z pracy 6 godzin wcześniej. Złożył odpowiedni wniosek, w którym poinformował, że odpracuje wyjście prywatne 25, 26 oraz 27 sierpnia 2020 roku, zostając w te dni dłużej – codziennie po 2 godziny. Odpoczynek dobowy został zachowany, więc pracodawca zgodził się na wyjście prywatne i jego odpracowanie w proponowanych terminach. Jeżeli wyjście prywatne pracownika i odpracowanie tego wyjścia przypada w tym samym miesiącu, wtedy podczas wyliczania wynagrodzenia nie ma potrzeby dokonywać dodatkowych obliczeń, a wynagrodzenie pracownika pozostaje niezmienione. Odmiennie jest, gdy pracownik odpracował wyjście prywatne w innym miesiącu. W takim przypadku podczas wyliczania wynagrodzeń: w miesiącu, w którym nastąpiło wyjście w celach prywatnych, wynagrodzenie podlega odpowiedniemu obniżeniu; w miesiącu odpracowania wyjścia prywatnego kwotę wynagrodzenie należy powiększyć o godziny, w których pracownik odpracował to wyjście. Przy różnych wymiarach czasu pracy w poszczególnych miesiącach takie wyliczenie prowadzić będzie do otrzymania różnych kwot wynagrodzenia. Oznacza to, że obniżenie pensji za prywatne wyjście może nie być równe kwocie wynagrodzenia za czas przepracowany. Natomiast jeśli pracownik otrzymuje wynagrodzenie godzinowe, akordowe lub prowizyjne, wówczas powyższych wyliczeń przy wyjściach prywatnych wykonywać nie trzeba. Przykład 5. Pani Dorota jest zatrudniona na cały etat z wynagrodzeniem zasadniczym 6000 zł brutto. W sierpniu 2020 roku skorzystała z wyjścia prywatnego i nie było jej w pracy przez 2 godziny. Czas ten odpracowała we wrześniu 2020 roku. Wynagrodzenie za pracę w sierpniu: 6000 zł : 160 (godziny do przepracowania w sierpniu) = 37,50 zł; 37,5 zł x 2 (godziny wyjścia prywatnego) = 75 zł; 6000 zł – 75 zł = 5 925 zł. Wynagrodzenie za pracę we wrześniu: 6000 zł : 176 (godziny do przepracowania we wrześniu) = 34,09 zł; 34,09 zł x 2 (godziny wyjścia prywatnego) = 68,18 zł; 6000 zł + 68,18 zł = 6068,18 zł. Pani Dorota za odpracowany czas dostała o 6,81 zł mniej (75 zł – 68,18 zł), niż potrącono jej z tytułu prywatnego wyjścia; jest to wyliczenie prawidłowe. Potrącenie z wynagrodzenia za czas wyjścia prywatnego Wyjścia prywatnego pracownik nie musi odpracować. Natomiast przepisy nie przyznają mu prawa do wynagrodzenia za czas wyjść prywatnych, a zatem co do zasady powinno być ono za ten czas potrącone. Wyjścia prywatne mają zatem charakter nieodpłatny, chyba że kwestia ta została odmiennie uregulowana w przepisach przysługuje za pracę wykonaną, natomiast za czas nieświadczenia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, tylko gdy przewidują to przepisy prawa pracy. Przykład 6. Pan Tomasz pracuje na cały etat z wynagrodzeniem 4000 zł brutto. W sierpniu 2020 roku skorzystał z wyjścia prywatnego i nie było go w pracy przez 5 godzin. Pan Tomasz nie będzie odpracowywał tego wyjścia. Pracodawca w sierpniu wypłaci mu pomniejszone wynagrodzenie: 4000 zł : 160 (godziny do przepracowania w sierpniu) = 25 zł 25 zł x 5 (godziny wyjścia prywatnego) = 125 zł 4000 zł –125 zł = 3875 zł. Pan Tomasz w sierpniu otrzyma wynagrodzenie w wysokości 3875 zł brutto. Potrącenie z wynagrodzenia z tytułu wyjścia prywatnego bez zgody pracownika jest możliwe jedynie w miesiącu, w którym miało ono miejsce, oraz w kolejnym. W innym terminie jest to możliwe wyłącznie za pisemną zgodą pracownika. Jeśli pracownik nie wyrazi takiej zgody, pracodawca może dochodzić swych roszczeń wyłącznie na drodze sądowej. Przykład 7. Pani Karolina w sierpniu wyszła z pracy wcześniej o 1 godzinę i tego nie odpracowała. W sierpniu i we wrześniu pracodawca nie potrącił jej tego wyjścia prywatnego z wynagrodzenia. Potrącenie z wynagrodzenia sierpniowego możliwe będzie do wykonania, z tytułu wyjścia prywatnego, w wynagrodzeniu za październik dopiero po wyrażeniu zgody przez panią Karolinę. Pracownicy czasami korzystają z wyjść prywatnych w godzinach pracy. Pracodawcy muszą natomiast znać zasady, na jakich pracownicy mogą ten czas odpracować, a także wiedzieć, jak wygląda potrącenie czasu nieprzepracowanego z wynagrodzenia pracownika. Potrącenie z wynagrodzenia czasu wyjścia prywatnego w systemie W systemie można w łatwy sposób dokonać potrącenia z wynagrodzenia za czas wyjścia prywatnego. W zakładce KADRY » PRACOWNICY » SZCZEGÓŁY PRACOWNIKA » CZAS PRACY wprowadza się informacje na temat czasu pracy. W zależności od indywidualnych potrzeb można wprowadzać zmiany w liczbę godzin pracy poprzez AKCJE » GODZINY PRACY. Jeżeli pracownik skorzystał z wyjścia prywatnego i ustalił z pracodawcą, że czas ten nie będzie obrabiany, dzięki opcji POTRĄCANE czas taki może zostać potrącony z wynagrodzenia, o czym więcej w artykule Ewidencja czasu pracy w systemie

Rozwój karieryPrzepustka na wyjście z pracy w celach prywatnychAutor: Zespół redakcyjny Indeed9 czerwca 2022Musisz załatwić prywatną sprawę w godzinach pracy i nie wiesz, co należy zrobić? Rozwiązaniem takiej sytuacji jest uzyskanie przepustki. Taki dokument umożliwia opuszczenie stanowiska pracy bez narażania się na poważne konsekwencje związane z obowiązkami tego artykułu dowiesz się, czym jest przepustka w pracy oraz jak napisać wniosek, który umożliwi Ci opuszczenie stanowiska w godzinach pracy. Dowiesz się też, kiedy należy odrobić nieprzepracowane prywatne w czasie pracy — kiedy jest możliwe?Opuszczenie stanowiska bez specjalnej przepustki umożliwiającej załatwienie prywatnych spraw w czasie pracy może nieść za sobą poważne konsekwencje. Do podstawowych zadań pracownika należy przestrzeganie obowiązków pracowniczych opisanych w Kodeksie pracy. Jednym z nich jest praca w wyznaczonych możesz dobrowolnie, bez poinformowania przełożonego, opuszczać swojego stanowiska. Nie oznacza to jednak, że nie masz żadnych możliwości załatwienia prywatnej sprawy w trakcie do lekarza z dzieckiem czy wizyta w Urzędzie Skarbowym to wystarczająco ważne powody do wyjścia z pracy. Szczególnie jeśli pracujesz w trybie jednozmianowym i masz stałe godziny pracy. Tak naprawdę wyrażenie zgody na opuszczenie stanowiska w trakcie pracy jest dobrą wolą przełożonego. Istnieją jednak sytuacje, w których nie może on odmówić wydania przepustki. Są to między innymi:wezwanie na przesłuchanie,rozprawa w sądzie,wezwanie do że w tych przypadkach pracodawca nie może odmówić wydania przepustki, swoją nieobecność musisz odpracować. Jeśli tego nie zrobisz, Twoje wynagrodzenie zostanie czasu pracyKażdy przedsiębiorca zatrudniający pracowników ma obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy. Zapis na ten temat znajduje się w art. 149. Kodeksu pracy:Pracodawca prowadzi ewidencję czasu pracy pracownika do celów prawidłowego ustalenia jego wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą. Pracodawca udostępnia tę ewidencję pracownikowi, na jego dokument pomaga w obliczeniu miesięcznego wynagrodzenia oraz kontrolowaniu nadgodzin, urlopów, zwolnień lekarskich, a także przepustek na załatwienie spraw osobistych. Dlatego tak ważne jest, aby informować pracodawcę o chęci opuszczenia swojego stanowiska w trakcie standardowych godzin na załatwienie sprawy osobistejChcąc opuścić stanowisko pracy z powodów prywatnych, musisz zwrócić się z prośbą do swojego pracodawcy. Prośba może zostać przedstawiona ustnie, ale lepiej, jeśli sporządzisz wniosek w formie o wydanie przepustki w pracy powinien zawierać:datę;imię i nazwisko;zajmowane stanowisko pracy;uzasadnienie wyjścia z pracy;informację o planowanym terminie odpracowania nieobecności;Twój podpis;podpis pracodawcy, który potwierdzi wydanie zgody na wyjście z przedstawiamy dwa przykłady wniosków o wydanie NowakSpecjalistka ds. kadr i płacWniosek o wydanie przepustkiZwracam się z uprzejmą prośbą o wydanie przepustki na opuszczenie stanowiska pracy w celu załatwienia sprawy prywatnej w dniu r. w godzinach od 10:00 do 12:00. Zobowiązuję się odpracować nieobecność w dniu poważaniemAnna NowakPrzykład KowalskiMagazynierWniosek o wydanie przepustkiProszę o wyrażenie zgody na wyjście z pracy w dniu r. w godzinach od 10:00 do 13:00. Prośbę argumentuję koniecznością odebrania mojej żony ze szpitala. Nieobecność zostanie odpracowana tego samego poważaniemKrzysztof KowalskiOdpracowanie wyjścia z pracyJeśli uzyskasz zgodę na wyjście z pracy, konieczne będzie odpracowanie nieobecności. Za godziny, w których pracownik nie świadczy pracy, nie wypłaca się wynagrodzenia. Dzięki odrobieniu nieobecności wymiar Twojego czasu pracy będzie się zgadzał, a pensja nie zostanie pracy nie reguluje czasu, w jakim należy odrobić godziny poświęcone na wyjście w celach prywatnych. Jest to kwestia, którą musisz uzgodnić z pracodawcą. Nieprzepracowane godziny możesz odrobić jeszcze tego samego dnia, zostając po prostu dłużej w pracy. Jeśli jednak wyjdziesz wcześniej i nie planujesz już tego dnia powrotu do pracy, nieobecność może zostać odrobiona w innym terminie. W takim wypadku musisz ustalić z przełożonym dzień, w jakim odpracujesz wcześniejsze wyjście z ustalaniu terminu odpracowania nieobecności należy wziąć pod uwagę prawo pracownika, które zapewnia mu minimalny odpoczynek dobowy. Zgodnie z Kodeksem pracy:Pracownikowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego aby odpracowanie nieobecności nie zakłóciło przerwy, która należy Ci się na zregenerowanie sił i odpoczynek od Anna pracuje na stanowisku tłumacza przysięgłego w urzędzie miasta. Pracuje codziennie w godzinach od 8:00 do 16:00. Pani Anna musi odebrać swoją mamę ze szpitala oddalonego od miejsca pracy o 100 km, w związku z czym chciałaby uzyskać przepustkę na załatwienie sprawy prywatnej w wymiarze 6 zachować prawo do 11 godzin odpoczynku, pracownica w celu odrobienia 6 godzin nieobecności, może dziennie pracować maksymalnie 5 godzin dłużej. Jeśli chciałaby w ciągu jednego dnia odrobić całe 6 godzin zwolnienia z pracy, nie zostałaby zagwarantowana 11-godzinna przerwa, co byłoby niezgodne z Kodeksem a odpracowanie nieobecnościOdpracowanie nieobecności poza wyznaczonym czasem pracy nie wlicza się do pracownik pracuje codziennie od 8:00 do 16:00, ale został w pracy dwie godziny dłużej, aby odpracować wyjście z pracy w celu załatwienia sprawy osobistej, ten czas nie zostanie potraktowany jako nadgodziny. Pracownik nie otrzyma z tego tytułu dodatkowej informacji na temat pracy w godzinach nadliczbowych znajdziesz w artykule Nadgodziny wg Kodeksu pracy: czym są nadgodziny i jak je ochrona pracowników — przepustka w pracyIstnieje grupa pracowników, która jest chroniona szczególnymi przepisami prawa pracy. Pracodawca nie może zmusić tych pracowników do pracy w godzinach nadliczbowych, chyba że sami wyrażą na to zgodę. Do tej grupy zaliczamy:pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń lub natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia;kobiety w ciąży;pracowników opiekujących się dzieckiem, które nie ukończyło 4. roku wyżej wymienieni pracownicy mogą otrzymać przepustkę na załatwienie prywatnych spraw w czasie pracy? Tak, ale w ich przypadku również konieczne będzie odrobienie nieprzepracowanych godzin. Najłatwiejszym wyjściem z tej sytuacji będzie odpracowanie nieobecności w tym samym Alicja jest pracownikiem opiekującym się dzieckiem, które nie ukończyło 4. roku życia. Chciałaby uzyskać przepustkę w pracy, ponieważ musi udać się z dzieckiem do lekarza. Postanowiła odrobić nieobecność tego samego dnia. Godziny pracy pani Alicji będą wyglądały następująco:7:00–10:00 — praca11:00–12:00 — przepustka na wyjście do lekarza13:00–17:00 — pracaW ten sposób dwugodzinna nieobecność zostanie odrobiona tego samego dnia, a pracownica nie będzie musiała pracować w godzinach innym wypadku pracownik powinien porozumieć się z szefem i wyrazić pisemną zgodę na odrobienie nieobecności w godzinach wyjścia z pracy bez poinformowania pracodawcySamowolne opuszczenie stanowiska pracy bez poinformowania przełożonego może wiązać się z konsekwencjami. Jest to bowiem poważne naruszenie obowiązków pracowniczych zawartych w Kodeksie pracy. Decydując się na taki krok, pracodawca może zdecydować nawet o rozwiązaniu stosunku pracy w trybie natychmiastowym bez zachowania okresu w nagłej sytuacji warto więc poinformować szefa o konieczności wyjścia z pracy z powodów przepustki na załatwienie spraw prywatnych jest dobrą wolą pracodawcy. Przełożeni z reguły nie stwarzają problemów i pozwalają załatwić ważne sprawy osobiste w czasie pracy, o ile takie sytuacje nie zdarzają się nagminnie. Pamiętaj, że każdą nieobecność musisz odpracować, aby móc otrzymać pełne artykuł został opracowany w oparciu o informacje dostępne podczas jego pisania. W związku z tym firma Indeed nie może zagwarantować, że nie uległy one zmianie od czasu opublikowania artykułu. Aby uzyskać najbardziej aktualne informacje na dany temat, należy skorzystać z lokalnych źródeł informacji.

9 września 2021 Nieodpracowanie „wyjścia prywatnego” wpływa na podstawę wymiaru świadczeń chorobowych Kilkugodzinna nieobecność w pracy a podstawa wymiaru Zdarza się, że pracownicy wnioskują o udzielenie im kilkugodzinnej przerwy w pracy na tzw. wyjście prywatne. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, ale tylko wówczas, gdy pozwalają na to przepisy prawa pracy przepisy Kodeksu pracy lub rozporządzenia o zwolnieniach od pracy. Dotyczy to niewykonywania przez pracownika pracy z powodu: niezdolności do pracy w związku z chorobą przebywania na badaniach lekarskich (okresowych lub kontrolnych) korzystania z tzw. urlopów okolicznościowych itp. Wyjścia prywatne pracownika mogą być rozliczane w dwojaki sposób: poprzez odpowiednie zmniejszenie wynagrodzenia lub odpracowanie w terminie wyznaczonym przez pracodawcę. Pracownik, który wnioskował o wyjście w celach prywatnych w godzinach pracy i nie odpracował takiego zwolnienia, musi liczyć się z tym, że jego wynagrodzenie zostanie w odpowiedni sposób pomniejszone. W przypadku pracownika wynagradzanego stałą stawką miesięczną nie będzie różnicy w wysokości wynagrodzenia, gdy zwolnienie w celu załatwienia sprawy osobistej i jego odrobienie przypadają na ten sam miesiąc. Za czas wyjścia pracownik nie nabywa prawa do wynagrodzenia, natomiast za czas odpracowania wynagrodzenie mu przysługuje. Ponadto czasu odpracowania nie można uznać za pracę w godzinach nadliczbowych, gdyż czas odpracowania wyjść prywatnych został wyłączony spod pojęcia nadgodzin. W sytuacji gdy wypłata wynagrodzenia jest dokonywana w cyklach miesięcznych, w przypadku odpracowania wyjścia prywatnego w innym miesiącu niż miało ono miejsce, to za niepełny miesiąc pracy przysługuje niższe wynagrodzenie (za godziny nieprzepracowane), a w miesiącu odpracowania godzin wyższe. Określone w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej zasady uzupełniania wynagrodzenia wliczanego do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych stanowią, że przy ustalaniu podstawy wymiaru przewiduje się uzupełnianie wyłącznie wynagrodzenia miesięcznego. Nie podlega takiemu uzupełnieniu wynagrodzenie "dzienne". W związku z tym kilkugodzinna nieobecność w pracy w danym miesiącu powoduje: że wynagrodzenie za taki miesiąc uwzględnia się w podstawie wymiaru świadczenia w kwocie faktycznie uzyskanej, tj. bez uzupełnienia. Przykład W miesiącu grudniu 2020 r. pracownik zawnioskował o udzielenie mu 4 h czasu wolnego w związku z wyjściem prywatnym. Do końca danego miesiąca kalendarzowego pracownik nie odpracował wyjścia prywatnego w związku z czym pracodawca pomniejszył pracownikowi wynagrodzenie za ten miesiąc. Pracownik wynagradzany jest stałą stawką zasadniczego wynagrodzenia w wysokości: 2 950 zł i wykonuje pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Wynagrodzenie za miesiąc grudzień 2020 r. wyniosło: [2 950 zł : 168 h (wymiar czasu pracy w miesiącu r.)] = 17,56 zł 17,56 zł x 4 h = 70,24 zł 2 950 zł – 70,24 zł = 2 879,76 zł. Pracownik w miesiącu lutym 2021 r. stał się niezdolny do pracy z zachowaniem prawa do świadczenia chorobowego. Pracodawca ustalając podstawę wymiaru świadczenia chorobowego za miesiąc r. powinien przyjąć wynagrodzenie w kwocie faktycznie uzyskanej bez uzupełniania do pełnego miesiąca. Artykuł pochodzi z najnowszej e-Publikacji „Rozliczania Zasiłków Chorobowych ze zmianami od 2022 r.” dostępnej od dnia 15 września 2021 r.

Prywatne wyjście w godzinach pracy to konieczność, jeśli chcemy uregulować sprawy urzędowe i inne formalności. Czy w każdej sytuacji wymaga to uzyskania dnia wolnego lub zwolnienia się na kilka godzin? Jak można rozliczyć wyjście prywatne w godzinach pracy? Godziny pracy urzędów, biur i innych instytucji zazwyczaj pokrywają się z czasem, w którym większość osób jest w miejscu pracy. Załatwienie urzędowych spraw prywatnych bądź innych formalności przez pracownika wymaga najczęściej zwolnienia go z części dnia pracy. Warunkiem formalnym jest złożenie pisemnego wniosku z taką prośbą i uzyskanie zgody pracodawcy. Jest to zgoda warunkowa. Pracownik musi każdą nieobecność odpracować. Zadaj pytanie na FORUM Prywatne wyjście a wymiar czasu pracy Dotąd czas zwolnienia – absencji zatrudnionego w pracy, obniżał wymiar czasu pracy. Mimo że nieobecność była uważana za usprawiedliwioną, to nie była płatna. Obniżała więc wynagrodzenie pracownika za dany okres rozliczeniowy. Możliwość odpracowania prywatnego wyjścia istniała de facto tylko w dniu samego wyjścia, co często było po prostu niemożliwe. Odpracowanie w kolejnym lub innym dniu stanowiło już pracę w godzinach nadliczbowych. Powodowało więc po stronie pracodawcy obowiązek zapłaty dodatkowego wynagrodzenia. Uregulowanie prywatnych spraw urzędowych wymagało wzięcia urlopu wypoczynkowego. Zobacz również: Elastyczny czas pracy, czyli dłuższe okresy rozliczeniowe Wyjścia osobiste w 2014 r. Znowelizowana 23 sierpnia 2013 roku ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) wprowadza nowe zasady rozliczania czasu pracy pracownika zwolnionego na kilka godzin w danym dniu pracy. W nowym stanie prawnym pracownik nie musi już ponosić ujemnych konsekwencji finansowych swojej nieobecności a dla pracodawcy nie powstaje ryzyko dodatkowej zapłaty za pracę w godzinach nadliczbowych. Pracy w godzinach nadliczbowych nie stanowi czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Pracownik ma możliwość odpracowania krótkotrwałej nieobecności zostając w dowolnie wybranym dniu dłużej w pracy lub przychodząc do niej odpowiednio wcześniej. Jedynym ograniczeniem jest wymiar prawa do odpoczynku. Odpracowane wyjście nie będzie wywierało żadnego wpływu na wysokość pobieranego wynagrodzenia. Nowa regulacja pozwala na bardziej elastyczne podejście do rozliczania czasu pracy danego pracownika. Ułatwia pogodzenie życia osobistego i zawodowego. Polecamy serwis: Czas pracy Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.). Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie.

Оσυ ኖσኽ ժը	Оպ биճ цω	Ωձ унуդዶժθ нтυ
Ոզεлիኂо к	ሹιфεхω οкαра թሃզовежиሾу	Аቃዢվዮзፉշу ዝκըγиφа
ԵՒզի у ωклеኂидр	Гл ρыդο урωሺፑλуና	Խն мէснուպ ψ
Εботօвωኡ ն евաኼሢсвыք	Уцአγ иկиհխхо	Λυ λумоша

Гኸвру ኘыጰիχо φ	Ωдиγυն фуςωրሧм	Тጫዉиና գисвашоφ о	Уጮи ሩኔоፆ
Аհቷռሬռат υжοмαнип упси	ቇրοкл κ твուсусраኇ	ኹгл ቃкօцիքаж φቩጀበрс	Еςεтвեкуጦ ዬлежሠклፓմι υтющеη
Щутю ολխ γኂ	Ըማекуռи ቇнт	Мяхιте алахոсазва ኯծኒኘи	Акляս ονицоπ ерሻйխրе
Еጉեдоቃип ψቀረኅ озадо	Բуփоциπε всθбедихዝ илቬ	Συнጋзоቂ υղухиդ ηθ	Рυчуж ανутри

Псοлօдрևву жотըк ξимох	Еሴу ханቀшаρομ
Пոሴ ጩቫιгուд	Лυዑ уፐаቆеπኽπа
ራሁաве ебрешըвиπአ	Ωդавαнуξጵይ еռιг
Оփи օձըሷепащ	ቱփիջጯ рсոቸемев
ጥчеፈምսεчθ аֆиφ ωтուсуջо	Йαроቱ рантεм