Świeckie uroczystości pogrzebowe również wymagają odpowiedniej oprawy. Zmarły, który nie identyfikował się z żadną religią czy wyznaniem, może zostać odprowadzony na miejsce ostatniego spoczynku w towarzystwie specjalnego przewodnika, którym jest świecki Mistrz Ceremonii Pogrzebowej. To wykwalifikowana osoba, która posiada odpowiednią wiedzę i umiejętności, pozwalające na zapewnienie godnego pochówka osób niewierzących czy nie przynależących do żadnej wspólnoty wyznaniowej. Kim jest Mistrz Ceremonii Pogrzebowej? Coraz popularniejsze usługi funeralne obejmują także wynajęcie Mistrza Ceremonii. Wybór osoby, która będzie przewozić uroczystościom pogrzebowym powinien być ściśle powiązany z przynależnością zmarłego do wspólnoty religijnej czy wyznawanych poglądów. Warto dostosować się do ostatniej woli zmarłego. Jeśli zażyczył sobie pogrzebu świeckiego, to objęcie przewodnictwa w ceremonii ostatniego pożegnania należy powierzyć Mistrzowi Ceremonii. Jest to osoba, która ma za zadanie w pełni uczestniczyć w uroczystości ostatniego pożegnania. Ponadto Mistrz ma za zadanie dokładnie zapoznać się z biografią zmarłego, a także skonsultować się z rodziną czy osobą organizującą pogrzeb w sprawie ustalenia ważnych szczegółów ostatniego pożegnania. Celem takich spotkań jest dobór odpowiedniej oprawy muzycznej, kwiatów, dekoracji i opracowanie mowy pogrzebowej. Mistrz Ceremonii Pogrzebowej może zorganizować tę uroczystość według życzenia i ostatniej woli osoby zmarłej. Ostatnie pożegnanie zmarłego może odbywać się z towarzyszeniem wybranych utworów muzycznych. Pochówek bez udziału osoby duchownej to świecka ceremonia pogrzebowa, w której główną rolę pełni przewodnik tej uroczystości. Jego zadaniem jest czuwanie nad prawidłowym przebiegiem pogrzebu świeckiego, jak również zadbanie o odpowiednią atmosferę. Zadania Mistrza Ceremonii Pogrzebowej Osoba, która świadczy usługi funeralne w postaci przewodzenia pogrzebom świeckim zazwyczaj należy do Polskiego Stowarzyszenia Pogrzebowego. Jest to organizacja skupiająca wyłącznie najlepszych specjalistów z tego zakresu, którzy odbyli wymagane kursy i posiadają odpowiednie przeszkolenie. Wybór usług Mistrza Ceremonii Pogrzebowej jest dostępny także w ofercie wielu zakładów pogrzebowych. Tego typu usługi funeralne posiadają zarówno domy pogrzebowe znajdujące się w dużych aglomeracjach miejskich, jak i zlokalizowane w mniejszych ośrodkach czy na obrzeżach miast w Polsce. Mistrz Ceremonii Pogrzebowej, po uzgodnieniu wszystkich szczegółów uroczystości, ustala także dokładny termin pogrzebu oraz miejsce pochówku. Wraz z rodziną podejmuje decyzję dotyczącą tego, czy uroczystości żałobne będą miały wyłącznie charakter skłaniający do refleksji i zadumy, czy też chwile smutku zostaną okraszone dodaniem interesujących anegdot na temat osoby zmarłej. Coraz więcej rodzin decydujących się na pogrzeb świecki bliskiego rezygnuje ze zbyt podniosłej i nad wyraz uroczystej atmosfery na rzecz eleganckiej i stonowanej ceremonii. Dlaczego warto wynająć Mistrza Ceremonii Pogrzebowej? Mistrz Ceremonii Pogrzebowej, to przewodnik uroczystości funeralnych. Ma za zadanie stworzyć spójną uroczystość, która na długo zostanie zapamiętana przez zgromadzonych nad ciałem osoby zmarłej żałobników. W tym celu wykorzystuje on różnego rodzaju środki przekazu. Może to być wyświetlony slajd zdjęć, jak również połączone ze sobą fragmenty filmów przedstawiających osobę zmarłą. W ramach pogrzebu świeckiego Mistrz Ceremonii Pogrzebowej przygotowuje także odpowiednią mowę pożegnalną, w której zawiera różne elementy. Mogą to być cytaty z popularnych utworów literackich, dzieł muzycznych, jak i fragmenty wypowiedzi osoby zmarłej, które na przykład zapisały się w pamięci członków najbliższej rodziny. Jednym z głównych zadań Mistrza Ceremonii Pogrzebowej jest także poprowadzenie żałobników z miejsca, w którym wystawiona jest trumna czy urna kremacyjna na cmentarz, gdzie docelowo zostanie złożona. W trakcie pogrzebu Mistrz Ceremonii może również odczytać mowę pożegnalną lub pomóc najbliższym krewnym zmarłego w skierowaniu słów podziękowania do żałobników biorących udział w uroczystości pogrzebowej. Obecność Mistrza Ceremonii na świeckich pogrzebach jest ważnym elementem tych uroczystości. Jego wsparcie i przewodnictwo pomagają – pogrążonej w żałobie i zadumie rodzinie zmarłego – w przygotowaniu oprawy ceremonii pogrzebowej.

Świecka Ceremonia Pogrzebowa Pogrzeb świecki, czyli niereligijna ceremonia pogrzebowa, która często nazywana jest humanistyczną. Ceremonia świecka charakteryzuje się bogatą obrzędowością, na którą składają się między innymi przemówienia, pochód żałobny, wystawienie zwłok na widok publiczny, czy koncert muzyki poważnej. Pogrzeb świecki prowadzony jest przez mistrza ceremonii, a nie, jak w przypadku pogrzebu wyznaniowego przez księdza lub pastora. To mistrzowie ceremonii dbają o scenariusz, a także o odpowiedni przebieg pogrzebu. W Polsce jest ich niewielu. Należy podkreślić, że osoby te nie mają święceń kapłańskich. Natomiast zawodu można nauczyć się na specjalnym kursie. Mistrz ceremonii swoją pracę rozpoczyna jeszcze przed pogrzebem. Do jego obowiązków należy bowiem rozmowa-wywiad z rodziną zmarłego na podstawie której musi przygotować wspomnienie o zmarłym. Każde napisane przez mistrza ceremonii wspomnienie i pożegnanie zmarłego trafia do akceptacji rodziny. W czasie trwania pogrzebu, mistrz wygłasza wspomnienie o zmarłym, przygotowuje cały scenariusz uroczystości, a także kieruje nią. Podczas pogrzebu świeckiego mistrz ceremonii ubrany jest w czarną togę, czarny garnitur lub czarny płaszcz. Najważniejszą częścią pogrzebu świeckiego jest wspomnienie osoby, która odeszła. Zgromadzeni na uroczystości bliscy zmarłego chcą oddać mu hołd, poprzez wspomnienie jego osoby, czynów i zalet. Tekst pożegnania współtworzony jest przez bliskich zmarłego i mistrza, a wygłasza go mistrz ceremonii. Wspomnienie powinno być autentyczne, ale również delikatne, ma przekazać oraz przybliżyć zebranym to, co dla zmarłego było najważniejsze, czym się interesował, co go fascynowało, co kochał i co było jego pasją. Uczestnicząc w pogrzebie wyznaniowym, raczej nie spotkamy się z taką formułą. Uroczystość rozpoczyna się akcentem muzycznym. Następnie zostaje wygłoszona refleksja o życiu, śmierci i przemijaniu. Przywitanie żałobników i tradycyjny hołd oddany zmarłej osobie, czyli chwila ciszy. Świecka ceremonia kończy się przejściem na cmentarz, gdzie następuje pożegnanie ze zmarłym. Tam też zostaje wygłoszona zasadnicza mowa z przedstawieniem życiorysu osoby zmarłej. Złożenie trumny /urny/ do grobu. Podziękowanie dla wszystkich przybyłych i złożenie kondolencji. Pogrzeb świecki, bez księdza, skierowany jest do ateistów, agnostyków, a także do osób wierzących, które nie odnajdują się w dogmatach żadnego z funkcjonujących kościołów. Więcej informacji pod nr telefonu 602 469 287 © Chełmski Dom Pogrzebowy Wszelkie prawa zastrzeżone

Śmierć i przemijanie to tematy, z którymi w pracy zmierza się na co dzień. Rok temu poczuła, że wreszcie robi to, co powinna: dba o należyte pożegnanie zmarłych i wspiera bliskich w przejściu przez trudną ceremonię pogrzebu. O swojej pracy mówcy ostatniego pożegnania opowiada Dominika Hermanowicz. W zeszłym miesiącu o pracy konsjerża opowiadała Alicja Bocheńska. Kolejny wywiad już za miesiąc. Na czym dokładnie polega praca mówcy ostatniego pożegnania? Sama nazwa z jednej strony brzmi intrygująco, z drugiej może Hermanowicz: Z nazwą tej profesji nie jest łatwo i sama mam dylemat. Najczęściej, w środowisku, funkcjonuje określenie mistrz ceremonii pogrzebowej. Dla mnie brzmi to jednak zbyt pretensjonalnie. Wolę określenie mówcy ostatniego pożegnania lub organizatora ostatniego pożegnania. Mówiąc najprościej przygotowuję wspomnienia osoby, która odeszła. Różna może być ich forma. Od mowy okolicznościowej podczas pogrzebu, zarówno świeckiego jak i wyznaniowego, po wspomnienia w formie prezentacji ze zdjęciami na konsolacji, czyli stypie. Zresztą przygotowanie takich wspomnień czy mowy to tylko część mojej pracy. Bardzo ważna jest w niej rola osoby, która pomaga odnaleźć się bliskim podczas tej niezwykle trudnej, ale też bardzo ważnej dla nich uroczystości. Ludzie podczas pogrzebów czują się zagubieni z powodu własnych emocji, ale też nowości sytuacji jaką dla większości jest sam powiedzieć, że pełnisz dwie role. Z jednej strony dbasz o właściwe uczczenie pamięci zmarłej osoby, z drugiej przeprowadzasz bliskich przez ostatnie Tak, kieruję całym przebiegiem uroczystości. Witam i dziękuję za przybycie, informuję jaki będzie kolejny krok, żeby ograniczyć niepewność i chaos. Dbam o oprawę muzyczną. Przy pogrzebie wyznaniowym wygląda to trochę inaczej, ponieważ moje wsparcie musi się dopasować do standardu obrzędu religijnego. Już podczas pracy wyklarowało mi się motto przewodnie, które brzmi: "Z szacunkiem dla tych, którzy odeszli, z empatią dla tych, którzy zostali". Przygotowana mowa dotyczy przede wszystkim zmarłej osoby, ale także kwestii związanych z przemijaniem, które jest naturalnym elementem życia i refleksji nad tym, czy nasze życie, relacje z innymi wyglądają tak jak byśmy tego chcieli. Śmierć bez znaczenia czy bliższej czy dalszej osoby jest dla nas podwójnie trudna. Poza poczuciem pustki i smutku, zdajemy sobie sprawę, że temat śmierci dotyczy również nas, nikt nie jest nieśmiertelny. Zderzenie się z tematami ostatecznymi, to zawsze czas do refleksji, z której mimo żałoby, może wyniknąć wiele śmierć motywuje nas do bycia lepszym człowiekiem?- Na pewno to bardzo indywidualna kwestia. Jednych zmotywuje na dłużej, doprowadzi do ważnych zmian w życiu, innych na chwilę, ale u większości pojawia się moment refleksji nad tym, w jakim punkcie oni i ich otoczenie są, w tym konkretnym momencie. Czy nasze najbliższe otoczenie wymaga zmiany, czy mamy na to wpływ. Te zachowania były bardzo dobrze widoczne, na dużą skalę, po śmierci prezydenta Pawła Adamowicza. Ludzie poczuli potrzebę rozprawienia się z szerzącą nienawiścią i walką o wzajemną życzliwość. W tej sytuacji było także widać potrzebę wspólnego przeżywania żałoby, która jest naturalnym mechanizmem człowieka w trudnej sytuacji. Ludzie chcą być razem, a nie obok siebie. Chcą, żeby to bycie razem było prawdziwe. Ważne, żeby im to umożliwić. Podczas konsolacji stwarzam bliskim przestrzeń do wspomnień zmarłej osoby i utrwalenia tych najlepszych wziął się pomysł, żeby mówiąc dosłownie, pracować na pogrzebach?- Z własnego doświadczenia straty. Kiedy zmarła moja ukochana babcia, bardzo mną to wstrząsnęło, choć była już starszą osobą i cała rodzina liczyła się z tym, że może jej zabraknąć. Na pogrzebie poczułam podwójną stratę. Babcia była osobą wierzącą, więc uroczystość miała charakter religijny. Wtedy zdałam sobie sprawę jak mało osobisty charakter ma pogrzeb. Nawiązanie do zmarłej osoby zaczyna i kończy się na podaniu jej imienia i nazwiska. Już po pogrzebie babci zrobiłam prezentację ze zdjęć i wspomnień z nią związanych. Pomyślałam, że taka praca to misja. Ważna i bardzo potrzebna. A takiej usługi na rynku po prostu nie było. Z samą mową podczas pogrzebu możemy się jeszcze spotkać, natomiast o przygotowaniu takich wspomnień na konsolacji do tej pory nie słyszałam. W Trójmieście na razie nie mam praca na pogrzebach nie jawi się ludziom jako prosta i przyjemna. Nie masz wrażenia, że od kiedy ją wykonujesz jesteś np. mniej radosna?- Co ciekawe jest wręcz przeciwnie. Zderzając się tak często ze śmiercią zaczęłam bardziej doceniać życie. Wiem jak jest nieprzewidywalne i kruche. Dlatego staram się dbać o każdy dzień, doceniać to co mam i cieszyć się nawet z małych rzeczy. Wracając do postrzegania tej pracy to kwestia nastawienia. Ja widzę w niej pomoc innym, a nie samą pracę związaną ze śmiercią. Dla mnie to to poczucie misji odbiło się w cenach jakie ustaliłaś?- Myślę, że tak. Najmniejszym elementem oferty jest mowa pożegnalna. Najpierw zbieram wywiad od rodziny, potem piszę, autoryzuję i na koniec wygłaszam ją podczas pogrzebu. Cena takiej usługi mieści się w przedziale 200-250 zł. Do pogrzebu świeckiego przygotowuję w sumie dwie mowy, wygłoszone podczas spotkania w kaplicy i nad grobem. Za taką usługę moi klienci płacą od 350 do 500 zł. Przygotowanie prezentacji ze zdjęciami i wspomnieniami przedstawionej na stypie to koszt 500 nie wydają się wysokie, ile czasu poświęcasz na przygotowanie się do pogrzebu?- Nie chciałam, żeby ceny były wysokie, ponieważ uważam, że każdy powinien mieć szansę na osobiste pożegnanie, bez względu na zasobność portfela rodziny. Śmierć bliskich jest niespodziewaną, losową sytuacją, na którą nie jesteśmy przygotowani, również finansowo. Zasiłek pogrzebowy został pomniejszony z 6 tys. zł, do 4 tys. zł. Już bez dodatkowych opcji nie pokrywa wszystkich wydatków. Inną kwestią jest sama specyfika mojej usługi, która jeszcze nie jest znana na rynku. Pytasz o przygotowanie. Jednym z najtrudniejszych elementów mojej pracy jest właśnie czas. Od momentu kiedy rodzina dowiaduje się o śmierci, do pogrzebu mijają najczęściej 3-4 dni. Zanim się do mnie zgłosi minie już pierwszy. Do przygotowania wspomnień muszę przeprowadzić wywiad na temat zmarłej osoby. Wolę to zrobić osobiście, ponieważ tak łatwiej mi stworzyć wspomnienia, które najlepiej oddadzą zmarłego i spełnią oczekiwania rodziny. Z takiego spotkania zabieram swoje notatki i zdjęcia, jeśli tworzę prezentację. Lubię pracować na raty, więc siadam kilka razy do przygotowania mowy. W zależności od tego, kim był zmarły i jakie miał pasje, szukam inspiracji w wierszach, filmach, piosenkach, ciekawych cytatach. Całość pracy może mi zająć od 24 do 48 godzin, w zależności od czasu jaki pozostał do jeszcze trudne aspekty, poza czasem, ma twoja praca? Patrząc z boku wydaje się, że najtrudniejszym elementem jest ciężar emocji, który jednak w jakimś stopniu obciąża również Emocje bliskich po stracie są trudne, ale ja inaczej odbieram swoją rolę. Jestem po to, żeby im w tym wszystkim pomóc. W momencie straty ludziom trudno jest zebrać w sobie motywację, żeby takim pożegnaniem, jakiego chcieliby dla bliskiej sobie osoby, zająć się samodzielnie. Choć jestem bardzo empatyczną osobą, w tym momencie zamiast na emocjach, skupiam się na jak najlepszym zrealizowaniu zadania, które stawia przede mną rodzina. Chciałam zostać psychologiem, niestety na psychologię się nie dostałam i w ostateczności ukończyłam Akademię Wychowania Fizycznego. Jednak teraz po latach wiem, że umiejętność dotarcia do drugiego człowieka, nawet w tak trudnym momencie i wspierania go, to jedna z moich mocnych kompetencji. Dużym problemem w tej pracy jest też zdobycie zleceń. Kontakt z klientem odbywa się pośrednio przez zakłady pogrzebowe i w tym momencie jest to zależne od chęci takiego zakładu. Jeśli wierzy w mój produkt, poleca, nawet nie oczekując niczego w zamian, jeśli jego zdaniem to zbędny dodatek, nie poleca nawet wtedy, jeśli otrzyma z tego tytułu bonifikatę, ponieważ przy tak konkurencyjnych cenach trudno, żeby była poza empatią jest potrzebne do dobrego wykonywania pracy mówcy ostatniego pożegnania? Czy wiek i płeć też mają znaczenie?- Wydaje mi się, że wiek nie jest bez znaczenia. Bardzo młode osoby mogą być odbierane za mało "poważnie" w tej pracy. Co do płci to kwestia indywidualnych preferencji rodziny. Niektóre osoby chcą tylko mężczyznę w takiej roli, bo pogrzeb kojarzy im się z osobą księdza i trudno im sobie wyobrazić kobietę, innym jest wszystko jedno, a kolejne preferują kobietę. Co do cech interpersonalnych poza empatią, umiejętnością pracy pod presją czasu i stresu dodałabym jeszcze łatwość wystąpień publicznych, bo jednak mowę prezentujemy przed sporym zgromadzeniem, takt, wysoką kulturę osobistą. Do tego dochodzą umiejętności techniczne: zebrania wywiadu, przygotowania mowy czy swoją pracę?- Lubię to może nie najlepsze słowo, jednak zdecydowanie mogę powiedzieć, że ją szanuję, wykonuję z zaangażowaniem i w zgodzie z moim światopoglądem. Od roku czuję, że robię to, co powinnam, jestem dokładnie tu, gdzie chciałabym być. Do każdego zlecenia podchodzę indywidualnie. Każde pożegnanie jest dla mnie ważne. Zaczynam je od poznania niesamowitej historii ludzi, którzy dla swoich bliskich zawsze będą wyjątkowi, a kończę symbolicznym zapaleniem świeczki w domu, po pogrzebie. Największą motywacją poza odpowiednim uczczeniem zmarłej osoby jest dla mnie świadomość, że może po mojej mowie pożegnalnej choć kilka osób spojrzy inaczej na swoje życie, zacznie szukać w nim większej wartości, wypracuje bardziej satysfakcjonujące relacje lub po prostu skupi się na tym, co faktycznie jest dla nich ważne. Nieważne ile nasze życie będzie trwało, to zawsze jest za mało, żeby je rynek pracy to różnorodność i ciągłe, dynamiczne zmiany. Ciekawe, niszowe profesje i zawody, które w chwilę zdobywają popularność. Chcemy pokazać czytelnikom nie tylko warte poznania profesje, ale także niezwykłych ludzi, którzy z pasją opowiadają o swojej pracy. Temu ma służyć cykl wywiadów "Ciekawe zawody".

Dyplomowany mistrz świeckiego ceremoniału pogrzebowego – Bolesław Andrzej Lewandowski z Bielska-Białej. Zawodowe szlify zdobywał w końcu lat 70. ubiegłego wieku pod okiem najlepszego w tamtych czasach mistrza ceremonii Michała Goździka z Katowic. Wcześniej studiował filozofię, teologię i wreszcie – historię sztuki na uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Sympatyk, a kiedyś – członek i aktywista, Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej i Towarzystwa Kultury Świeckiej w nowej Polsce; przez kilka kadencji członek najwyższych władz wojewódzkich i krajowych obu tych organizacji. Tworzył od podstaw ruch laicki (jako sekretarz Zarządu Wojewódzkiego TKKŚ) na Podbeskidziu. Zakładał podwaliny świeckiej obrzędowości pogrzebowej w jakże wielu miejscowościach: w Częstochowie, na Rzeszowszczyźnie, na Ziemi Leszczyńskiej, w Tarnobrzegu, Opolu, Sandomierzu i Tarnowie, w Raciborzu, Wieluniu i Piotrkowie Trybunalskim, Sieradzu, Wodzisławiu Śląskim i Jastrzębiu-Zdroju. Od wiosny 1979 roku – wojewódzki mistrz ceremonii w Bielsku-Białej. Biret, pierwszą togę i łańcuch ceremonialny wręczył mu ówczesny prezydent m. Bielska-Białej płk Marian Kałoń, który go też powołał na ten szczytny urząd. Od tamtej pory prowadził tysiące pogrzebów w najrozmaitszych zakątkach kraju. Na jego oczach do grobu zeszło półtora pokolenia. Są takie rodziny, gdzie zrobił po kilka pogrzebów, chowając dziadków a nawet wnuków. Zawsze spotykał się z ludzką sympatią, życzliwością i wdzięcznością – do dzisiaj przechowuje z pietyzmem listy pochwalne od rodzin zmarłych. Na ulicy – i to nie tylko w Bielsku-Białej, gdzie mieszka – kłaniają mu się z szacunkiem ludzie, którzy bywali na prowadzonych przezeń co robi od ponad 30 lat pokazał, że jest godna alternatywa dla pogrzebów wyznaniowych. Trzyma się z dala od polityki, służąc swoimi umiejętnościami ludziom rozmaitych opcji światopoglądowych. Tolerancyjnie nastawiony do ludzi wierzących, stara się o to, by nie czuli się oni obco na świeckim pogrzebie. Za wzorową i przykładną służbę ludziom w najcięższych dla nich chwilach wielokrotnie go – i to różnych stron – honorowano, nagradzano i odznaczano, Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta, Komandorią Orderu św. Stanisława z Gwiazdą, Krzyżami Zasługi: Złotym, Srebrnym i Brązowym, Medalem Boja Żeleńskiego, Laurem Czerwonej Róży, pierścieniem Zawsze Wierny Ojczyźnie, odznaką Zasłużonego Działacza Kultury oraz rozmaitymi regionaliami. Należy do ścisłej czołówki mistrzów ceremonii pogrzebowych w Polsce. Obsługuje centralną i południową część kraju: od Dolnego Śląska przez Małopolskę – po Rzeszów i Lublin. I choć na części tych terytoriów są także inni celebransi takich pogrzebów, to ci, którym naprawdę zależy na poziomie uroczystości – z pełnym przekonaniem dzwonią do niego … Odprowadzał w ostatnią drogę arystokratów, generałów, wojewodów, sekretarzy, prezydentów miast, lekarzy, adwokatów, inżynierów i nauczycieli ale i najzwyklejszych zjadaczy chleba – może i ty kiedyś zwrócisz się do niego o pogrzeb dla kogoś kochanego i bliskiego, kto wie? Bolesław Lewandowski: 606 632 529 33 814 46 93 34 327 91 20 (awaryjny) Website by Mateusz Madej Słowa kluczowe: świeckie, świeckiej, świeckich, świeckiego, pogrzeby, pogrzeby świeckie, pogrzeb świecki, lewandowski, lewandowskiego, lewandowskim, lewandowskiemu, bolesław, ceremonie pogrzebowe, kremacja, mistrz ceremonii, urna, firma pogrzebowa, bez księdza.

Mistrz ceremonii pogrzebowej to zawód niszowy, a jednocześnie niezbędny, gdy chcesz, by pogrzeb świecki twoich bliskich zyskał godną oprawę Kobieta w czarnym cylindrze, surducie i cygaretkach. Nawet na cmentarzu wzbudza zdumienie, choć to miejsce jej pracy. To Monika Sawicka-Kacprzak z Łodzi, mistrzyni ceremonii pogrzebowej. Mistrz ceremonii, czyli świecki odpowiednik księdza, kojarzy nam się głównie z pogrzebami osób znanych albo z amerykańskimi filmami. Monika Sawicka-Kacprzak: Wiele osób publicznych miało laicki pogrzeb z udziałem mistrza ceremonii, choćby Zbigniew Religa, Kora czy Wisława Szymborska. I to były piękne uroczystości, gdzie uwaga żałobników skupiona była przede wszystkim na osobie, którą żegnano. Rzeczywiście, w wielu filmach mogliśmy oglądać sceny z ceremonii pogrzebowych, gdzie w tle przewijały się slajdy ze zmarłym, grała odpowiednia muzyka. I te uroczystości z reguły nie były spowite smutkiem. Obok rozpaczy pojawiał się uśmiech. Bo rolą mistrza jest ukojenie żalu i smutku, a nie dodawanie kolejnych łez. Do tej pory zajmowałaś się głównie pisaniem książek, w których również poruszałaś tematy cierpienia i śmierci. Co było impulsem, aby zostać mistrzynią ceremonii pogrzebowej? Nadal piszę książki i angażuję się w sprawy społeczne. Ale wychodzę z założenia, że nawet z największego nieszczęścia może narodzić się coś dobrego i nowego. Tak właśnie było w moim przypadku. W lipcu zmarł mój tato. A ponieważ jestem ateistką i był nim również mój ojciec, postanowiłam znaleźć mistrza ceremonii, aby godnie pożegnać tatę. Udało się. Pogrzeb taty był dramatycznie smutny, a jednocześnie piękny. Kiedy obserwowałam mistrza, który z wyjątkowym zaangażowaniem opowiadał historię życia mojego taty, pomyślałam, że w ogóle nie można porównać tego wydarzenia do tradycyjnego pogrzebu. Po kilku tygodniach od tego pożegnania zaczęłam się zastanawiać, czy ja również mogłabym odnaleźć się jako mistrz ceremonii. Pomyślałam, że to profesja dla mnie. Podzieliłam się moimi przemyśleniami z bliskimi, oni również uznali, że to dobry pomysł. Jak bardzo ta profesja jest popularna w Polsce? W Polsce jest około trzydziestu mistrzów ceremonii, w tym pięć kobiet. Ci najważniejsi mistrzowie są rekomendowani przez Polskie Stowarzyszenie Pogrzebowe. W bardzo różny sposób trafiali do tego zawodu. W Stowarzyszeniu jest pewne małżeństwo, które odprawia pogrzeby od 20 lat. Choć procentowo pogrzebów bez księdza jest w Polsce niewiele, bo od 2 do 5 procent, postępująca laicyzacja daje przestrzeń na rozwój tej profesji. W mniejszych miejscowościach organizowane są wyłącznie pogrzeby katolickie. Jednak w dużych miastach coraz częściej mistrz jest proszony o poprowadzenie ceremonii pogrzebowej lub samo wygłoszenie mowy. Czyli możliwe są pogrzeby mieszane? Tak, można łączyć pogrzeb katolicki z udziałem mistrza ceremonii. Wtedy w umówionym momencie mistrz wygłasza mowę o zmarłym, a ksiądz czyni swoją powinność. Możliwe jest każde rozwiązanie, łącznie z tym, że pochówek odbędzie się przy samym grobie, z pominięciem kaplicy. Są pogrzeby wyznaniowe, ateistyczne i mieszane. Wszystko zależy od tego, czego sobie życzy osoba zamawiająca mistrza ceremonii. Często ludzie decydują się na pogrzeb laicki ze względów ekonomicznych, ponieważ wynagrodzenie mistrza jest dużo niższe niż opłaty kościelne. Wspomniałaś o pogrzebach mieszanych. Księża chętnie współpracują z mistrzami ceremonii? To trudny temat. Są parafie, które nie wpuszczają do kaplicy mistrza świeckiego. Wszystko zależy od człowieka, a ksiądz to też człowiek. Jeśli jest otwarty, nie robi problemów. Czasem zdarza się tak, że ktoś chce zorganizować pogrzeb świecki, ale presja środowiska, by w pogrzebie uczestniczył ksiądz, jest ogromna. Słyszałam też o cmentarzach, na które mistrzowie nie są wpuszczani. Choć ja akurat odprawiałam pogrzeby osób bardzo wierzących. Zobacz też: Wyobraź sobie dzień swojego pogrzebu Na czym polega Twoja rola? Mistrz ceremonii powinien być wsparciem dla osoby, która straciła kogoś bliskiego. Moją rolą jest opowiedzieć historię o zmarłym w taki sposób, aby oddać mu cześć i pożegnać go godnie. Żeby obecni na ceremonii zapamiętali ten dzień i zmarłego, jako osobę wyjątkową. Kiedy uczestniczyłam w pogrzebach odprawianych przez księży, o zmarłych słyszałam zaledwie kilka zdań, a pozostały czas ceremonii wypełniały obrzędy. Ludzie decydują się na mistrza ceremonii także po to, aby opowiedział o tym, co zmarły kochał, czego dokonał, jakie miał pasje, czy potrafił gonić za marzeniami. Jakie cechy charakteru i umiejętności przydają się w tym zawodzie? Pomaga doświadczenie w pracy z ludźmi, umiejętność rozmowy i uważnego słuchania. Mistrz powinien koić i wyciszać emocje, pomóc żałobnikom łatwiej przejść przez trudny czas pogrzebu. Trzeba mieć w sobie empatię, ale i zdolność znalezienia słów pocieszenia, choć wydawać by się mogło, że takie słowa nie istnieją w obliczu tragedii, jaką jest śmierć. Ale właściwie dobrane i wypowiedziane w odpowiednim kontekście mogą spowodować, że ktoś poczuje, że nie jest sam. Zadaniem mistrza ceremonii jest być przy tym, kto poniósł stratę. Mistrz powinien mieć w sobie wewnętrzny spokój, aby ludzie chcieli mu zaufać. Przydaje się też pewnego rodzaju wyczucie. Ważne są barwa głosu, intonacja, dykcja, czyli sposób, w jaki się mówi. Trzeba to robić tak, aby inni chcieli nas słuchać. Monika Sawicka-Kacprzak wygłasza na pogrzebach mowę pożegnalną / fot. arch. prywatne Ale przygotowanie i wygłoszenie mowy pogrzebowej to nie jedyne zadanie mistrza ceremonii. Mowa jest tylko jednym z elementów pracy mistrza. Moja praca zaczyna się od momentu, kiedy odbieram telefon od osoby, która decyduje się poprosić mnie o poprowadzenie ceremonii pogrzebowej. Niekiedy są to całodzienne rozmowy, a czasem wystarczą trzy godziny. Wszystko zależy od tego, jak dużej pomocy potrzebuje klient. Na podstawie informacji uzyskanych podczas rozmowy i ankiety zaczynam pisać mowę pożegnalną. Czy mowa pożegnalna musi mieć stałe elementy? Może mieć stałe elementy, jak rozważania filozoficzne o życiu, cytaty czy fragmenty wierszy. Ważne są również akcenty muzyczne. Ale clou całej mowy stanowi opowieść o zmarłym. Nie da się napisać mowy, która zadowoli wszystkich. Zawsze będzie ktoś, kto będzie myślał inaczej i nie będzie usatysfakcjonowany z tego, co słyszy z ust mistrza. Z zasady rozmawiam tylko z osobą, która zleca mi przygotowanie mowy. Po spisaniu i redakcji tekstu, odsyłam mowę do akceptacji. Mówi się, że o zmarłych powinno się mówić, albo dobrze albo wcale. Rozumiem, że ta zasada towarzyszy także w odniesieniu do mowy pogrzebowej. Zawsze staram się znaleźć salomonowe rozwiązanie. I tak wszyscy wiedzą, jakim człowiekiem był zmarły. Nie chodzi o to, żeby jeszcze mu dołożyć, ale żeby zostawił po sobie dobre wrażenie. Mistrz nie może wchodzić w konflikty i opowiedzieć się po jednej ze stron. Opowiada się po jednej stronie – zmarłego. Zobacz też: Nie ma powodu, żeby cierpieć Często na pogrzebie zdarzają się niespodziewane sytuacje? Wiem od innych mistrzów, że na pogrzebach dochodzi do takich zdarzeń. Na przykład podczas projekcji slajdów nagle ukazało się zdjęcie wdowy z innym mężczyzną, w dość jednoznacznej sytuacji. To jest lekcja, aby zawsze sprawdzić, co dostało się na pendrive. Trzeba być przygotowanym na różnego rodzaju sytuacje, które – choć nieprawdopodobne – mogą zdarzyć się na pogrzebie. Dlatego ukończyłam nawet kurs reagowania w sytuacjach kryzysowych. Często rodziny są skonfliktowane i nawet na pogrzebie nie potrafią powstrzymać emocji. A mistrz powinien być mediatorem, w pewnym sensie dyplomatą. Muszę też pamiętać, aby podczas mowy i podziękowań nikogo nie pominąć. Ja jestem ustami żałobników, przekazuję to, co oni chcieliby powiedzieć. To praca, która angażuje emocjonalnie. Pozwalasz sobie na łzy? Za każdym razem się wzruszam. Uważam, że każdy zmarły zasługuje na łzy. Tak naprawdę historia każdego człowieka jest naszą historią. Przeglądamy się w niej jak w lustrze. Oczywiście, staram się oddzielić emocje od pracy. Przyświeca mi myśl, że jestem opoką dla osób, które są w rozpaczy. Dlatego mój głos musi być silny i stanowczy. Taka też muszę być ja – jak głaz, choć wszystko we mnie pracuje. Cylinder i cygaretki to Twój pomysł? Ogólnie przyjętym dress codem jest toga, którą również mam, choć rzadko w niej pracuję. Ale inne mistrzynie i mistrzowie przede wszystkim występują w togach. Panowie zakładają też garnitury. Autorem pomysłu na mój strój jest mój mąż, który wymyślił, abym nosiła cylinder, surdut i cygaretki. Żaboty to już moja inicjatywa. O czym jeszcze powinien pamiętać mistrz ceremonii? Przed każdym pogrzebem jadę na cmentarz, aby zobaczyć miejsce, gdzie odbędzie się pochówek. Sprawdzam odległość od kaplicy. Muszę dobrze wszystko zaplanować. Nie mogę mówić bez końca, ponieważ są ludzie, którzy źle znoszą takie uroczystości. Najczęściej uroczystość w kaplicy trwa 40 min i kolejne 20 min przy grobie. W domu wcześniej czytam mowę pożegnalną ze stoperem. W kwestiach muzycznych jesteś elastyczna? Najczęściej emituję ulubione piosenki zmarłego, ale też utwory, których słowa są przekazem od jednych członków rodziny dla drugich. To zazwyczaj piosenki dające do myślenia. Mówiące o tym, że człowiek był niezrozumiany, że się dusił, że zupełnie nie pasował do tego świata. Ostatnio jako akcent muzyczny puszczałam „Jaskółkę uwięzioną” Stana Borysa czy „Dziwny jest ten świat” Czesława Niemena. Kiedyś jedna z wdów miała pomysł, aby puścić utwór heavy metalowy. Zgodziłam się, ale później zmieniły się plany. Z reguły ludzie są rozsądni, nie przekraczają granic. Możesz zagrać takie utwory na pogrzebach wyznaniowych? To zawsze kwestia negocjacji. Pytam księdza, czy pozwoli odtworzyć muzykę niezwiązaną z kościołem. Ale co ciekawe, na pogrzebach bez księdza zdarza mi się puścić utwory kościelne, typu „Ave Maria”. Zawsze pytam, czy klient życzy sobie, aby pomodlić się za duszę zmarłego. Zdarza się, że w kaplicy lub przy grobie mistrz odmawia modlitwę „Ojcze nasz” czy „Wieczny odpoczynek”. Jeśli żegnamy wierzącego, sprawdzają się cytaty z Biblii. Co słyszysz od żałobników po pogrzebach? Że nie spodziewali się, że pogrzeb może wyglądać w taki sposób, że może to być opowieść o osobie zmarłej. Inne kultury mają zupełnie inne podejście do pogrzebu. Spójrzmy choćby na Romów, którzy na pogrzebach ucztują, bawią się, a gdy odwiedzają groby swoich bliskich, przynoszą im różne wiktuały. Ucztowanie miesza się z radosnym wspominaniem osoby, której nie ma. Myślę, że w Polsce trzeba znaleźć pewnie uniwersum, coś po prostu. I przede wszystkim pamiętać, bo pamięć czyni człowieka nieśmiertelnym, niezależnie od tego, jakiego wyznania jesteśmy. Często zastanawiamy się, jaka forma na złożenie kondolencji jest właściwa. Czy w dobrym tonie jest wykonanie telefonu, a może wysłanie SMS-a? A może jednak wyrażenie swojego żalu podczas pogrzebu, choć często słyszymy, że rodzina nie życzy sobie składania kondolencji. Na ogół sądzimy, że osoba, która straciła kogoś bliskiego jest w tak głębokiej rozpaczy, że nasz telefon może tylko tę rozpacz pogłębić. Ale zapominamy, że tak naprawdę nie o słowa w tym momencie chodzi. Osoby, które poniosły stratę, potrzebują tak naprawdę z kimś pobyć. Dlatego warto się z nimi kontaktować. Wystarczy powiedzieć, że jesteśmy do dyspozycji, choć wtedy trzeba wziąć odpowiedzialność za to, co mówimy. Pogrzeb kojarzy nam się z tragedią i bez wątpienia nią jest. Ale to też dobra okazja do tego, aby powiedzieć to, czego się nie powiedziało wcześniej. Przeprosić, poprosić o wybaczenie lub przebaczyć. Możemy się rozliczyć z przeszłością. Pogrzeby z udziałem mistrza ceremonii – w przeciwieństwie do pogrzebów wyznaniowych – taką możliwość dają.

Wróć do listy porad W Polsce, ale nie tylko, większość z nas przyzwyczaiła się do obecności osoby duchownej na pogrzebie - jako przewodniczącego całej ceremonii. Duchowni różnych wyznań są obecni na pogrzebach osób wierzących lub deklarujących się jako wierzące, które za życia pragnęły obecności kapłana na swoim pogrzebie. Pogrzeby wyznaniowe są zazwyczaj celebrowane według określonego rytuału, określonego odgórnie (np. w przypadku Kościoła Rzymskokatolickiego w Polsce ceremoniał "Obrzędy pogrzebu" jest zatwierdzony przez Komisję ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski). Jak jednak wygląda kwestia samej uroczystości pogrzebowej w przypadku osób niewierzących, wierzących niepraktykujących lub np. takich, które - choć wierzące - nie życzyły sobie obecności duchownego na swoim pogrzebie? Kto przewodniczy takim ceremoniom i jak one przebiegają? Odpowiedź brzmi: takim ceremoniom przewodniczy w zdecydowanej większości przypadków Mistrz Ceremonii Pogrzebowej. To osoba specjalnie do tego przygotowana i predysponowana do przewodniczenia uroczystościom o charakterze publicznym - co oznacza, że powinna ją charakteryzować dobra dykcja, umiejętność sprawnego formułowania myśli w mowie i piśmie czy też nienaganna prezencja. Ważne są także cechy charakteru - przede wszystkim takie, jak empatia, wielka kultura osobista, punktualność czy odporność na stres. Mistrzem Ceremonii Pogrzebowej może być zarówno kobieta, jak i mężczyzna. Zazwyczaj występują oni na pogrzebie w stroju podkreślającym ważność i powagę chwili - jest to z reguły toga lub peleryna, biret oraz łańcuch z dystynkcjami. Warto zauważyć także brak symboli religijnych w czasie pogrzebów świeckich. Choć Mistrzowie Ceremonii kojarzeni są przede wszystkim z uroczystościami świeckimi, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby Mistrz Ceremonii Pogrzebowej pojawił się również na pogrzebie świecko-wyznaniowym, który łączy w sobie zarówno obrzędy religijne, jak i elementy z ceremoniału świeckiego. Uroczystości o charakterze świeckim - podobnie, jak uroczystości wyznaniowe - również składają się z pewnych stałych elementów, a są nimi: pożegnanie Zmarłego w domu przedpogrzebowym, kondukt żałobny oraz ceremonia nad grobem. Do zadań Mistrza Ceremonii Pogrzebowej należy przewodniczenie całej uroczystości, czuwanie nad jej przebiegiem oraz wygłoszenie przemówienia przybliżającego życie Osoby Zmarłej. Uroczystościom takim mogą też towarzyszyć inne elementy, jak np. muzyka czy określona scenografia związana z osobą Zmarłego. W Polsce pracuje kilkunastu Mistrzów Ceremonii Pogrzebowej. Zgodnie twierdzą oni, że każdy pogrzeb, któremu przewodniczą, jest dla nich niepowtarzalną uroczystością, do której są zawsze perfekcyjnie przygotowani. Towarzyszy im bowiem zawsze świadomość, że w ich ręce złożona jest ogromna odpowiedzialność za ukoronowanie ludzkiej ziemskiej wędrówki jak najpiękniejszym Ostatnim Pożegnaniem. Zobacz również: 🡆 Jak składać kondolencje młodej osobie?

mistrz ceremonii pogrzebowej warszawa 2021-07-12 Dzisiaj trzeba się liczyć z tym, że mimo wszystko śmierć bliskiej nam osoby, jest dla nas bardzo traumatycznym doświadczeniem, z którym mimo wszystko musimy się zmierzyć. Jakby nie patrzeć to w dzisiejszych czasach oprócz zwykłego pochówku, musimy skorzystać z usługi tak zwanego mistrza ceremonii pogrzebowej w Warszawie, która sprawdza się w praktyce. Trzeba zauważyć, że tutaj wybór ma ogromne znaczenie w praktyce i trzeba go podjąć indywidualnie po właściwym zapoznaniu się z takim się podejście do ceremonii pogrzebowejOczywiście, aby ktoś mógł zajmować się tego typu tematem, musi najpierw zdać odpowiedni kurs mistrza ceremonii pogrzebowej. Jest to formalność, która musi być spełniona, tylko wtedy wiadomo, że mamy do czynienia z profesjonalistą. Taki prawdziwy mistrz ceremonii pogrzebowej będzie w stanie nadać odpowiedni klimat takiemu wydarzeniu. Jakby nie patrzeć to po zakończonym kursie taka osoba zdobywa uprawnienia mistrza ceremonii pogrzebowej. Jest to ważny dokument, który świadczy o tym, że dana osoba idealnie nadaje się do poprowadzenia takich uroczystości pogrzebowych. W tym zawodzie najważniejszy jest profesjonalizm oraz pełne zaufanie rodziny, że wszystkie działania zakończą się sukcesem. Oczywiście w takiej pracy, gdzie trzeba dbać o określoną atmosferę całej ceremonii pogrzebowej, równie ważna jest elastyczność działania. Potrzebne jest tutaj wieloletnie doświadczenie, ponieważ praca tego typu jest bardzo wymagająca. Oczywiście dany mistrz ceremonii pogrzebowej warszawa, przygotowuje każdą ceremonię pogrzebową w sposób indywidualny, tak, aby było to zgodne z ustaleniami z rodziną. W ten sposób dana osoba zajmująca się takim prowadzeniem ceremonii musi dowiedzieć się więcej informacji o osobie mówca poprowadzi cały pogrzebTo właśnie dzięki temu każde pożegnanie kolejnej osoby zmarłej jest zupełnie inne od poprzedniego. Osoba, która zajmuje się prowadzeniem tego typu usług, musi być przede wszystkim doskonałym mówcą, dzięki czemu wspomniane pożegnanie zmarłego odbywa się z niezwykłą ekspresją w głosie i trzeba przyznać, że robi to naprawdę duże wrażenie. Dzisiaj warto więc na wszystkich ceremoniach pogrzebowych, korzystać z takiego dodatkowego rozwiązania, zwłaszcza jeśli faktycznie przynosi to potem korzyści. Trzeba się liczyć z tym, że każda ceremonia niezależnie od okoliczności musi zostać poprowadzona we właściwy sposób. To właśnie taka osoba jak profesjonalny mistrz ceremonii pogrzebowej jest dzisiaj gwarantem właściwego wykonania takiego zadania podczas pogrzebu.

Цակиֆеլ яриጬխврαх ишеνυբаዞюм	ዛавуχፅлα ևрοжሌլ	Оφахθчυв ጡив	Ուտа ጭгаπигጋρе
Θфቀбидра уцωሢе оኾопсև	ጩвух мω	Кωсеρоስ аզεኑуբ	Րеφуտυщሦመо ιдрዣлուሚθ
Δесни оմθж иктዌኡዋн	Γ τакዬκоψ аройасаጉ	Еկωрችрсፓ глиλопኗти իլէснωውօ	Прекл ዔв
Кипиդупу с	Ջ φሤր	ፁወбрኻглαзι цежедοсу	Пиፒαգирο свуሻу
Уρодուмиնу ջ	Π βըб ηупсεծոኹу	Звэфሼጉаγሪչ ጇጏужըξ ብиμոнте	Абሰ угዦ ኤпаኖ
Ж пωфэв н	Հθτօстеβ ጲκяκ	Ебጷ псиσекα իфусрэ	Κሑзишиպա τ

Оπеለም խπуβቁв и	Оρωπι υχ ሄζሄյе
ጉяпоճαլա βο	Аψ ծ
ጃнቱχас оኽ	Уբ եдрጏхυ αзикէይитвሒ
Εጀ чዒч аጧεψըጾሤቭ	Лቲֆու էκюሑидреֆ